امشب خیلی دلم گرفته بیاین باهم حرف بزنیم

من درد دلمو میذارم هرکیم دوست داشب بزاره تا یکم سبک بشه

من ۲۴ سالمه ۵ ساله ازدواج کردم و سر زندگیه خودمم

از سال اول عروسیمون که رد شد اقدامو شروع کردیم من عاشق بچه بودم ولی همسرم نه 

واسه همینم باهام همکاری نمیکرد

باهام دکتر میومد ولی فقط واسه من

من تنبلی تخمدان دارم از روز اولم داشتم

بعد سه سال سرو کله زدن باهش راضی شد بریم دکتر

رفتیم دکتر و آزمایشو سنو اینا

اونم بعد شش ماه تلاش برای آزمایش متوجه شدیم که همسرم مشکل داره

یعنی این همه داروی من و درمانو اینا کشک بوده

فقط ۵ درصد اسپرماش سالمه

اون لحظه که شنیدم غم عالم ریخت روم ولی اصلن به روی خودم نیوردم که همسرم غصه نخوره

الان زیر نظر دکتر گیاهی هستیم چون دکتر متخصص ناامیدمون کرده و گفته برید سراغ آی یو آی و آی وی اف

درد من این نیست درد من این که دوتا از دوستامون که نزدیکن باهامونو رفت و آمد داریم و دیرتر از ما هم ازدواج کردن خانوماشون باردارن

من آدم حسودی نیستم خداروشکر خدا هر چی خواستم بهم داده

با همسرم خوشم درسمو میخونم خونه زندگیم خداروشکر در حد خودمون داریم و دستمون به دهنمون میرسه

ولی بازم دلم گرفته

خانوماشون ماه های بالای باردارین و دو سه ماه‌ دیگه زایمان میکنن ولی من هنوز اندرخم یه کوچم

فقط مادرمو دارم واسه حرف دل

اونم میگه اشکال نداره میگذره بعد به این روزا میخندی

اینم بگم خانومای اونا از من بزرگترن یکیش ۶ سال یکیش ۵ سال

ولی باز نمیتونم دل لعنتیمو آروم کنم

یه چیزی که به من ثابت شده

اینه هر کسی تاوان هر کاری که کرده‌ باشرو تو این دنیا میگیره

من ارشد روانشناسی دارم‌ اگه‌ کمکی از دستم برمیاد توی زمینه مشکلات زناشویی خوشحال میشم کمکتون کنم

آره حتما

اومدم اینجا که بنویسم از حال این روزام که بمونه یادگاری برای بعدها

کمتر از دوسال از این تاپیک گذشته ولی الان من دوقلوهای چهار ماهمو دارم یه دختر و یه پسر که تمام زندگیه منن به خواست خدا زمانی که از همه جا ناامید شده بودم خدا سوپرایزم کردو بالاخره حاجت منم داد اینو مینویسم برای توای که ممکنه این پستو ببینی و ناامید باشی

ناامید نباش خدا خودش حواسش هست 

یه شبایی تو زندگیه من بود مثل همون شبی که این تاپیکو زدم که فکر نمیکردم صبح شه که شد که گذشت 

خداروشکر که خوب گذشت