جملات ناب و مثبت

روزی از روزها گروهی از قورباغه های کوچیک تصمیم گرفتند که با هم مسابقه بدهند. هدف مسابقه رسیدن به نوک یک برج خیلی بلند بود. جمعیت زیادی برای دیدن مسابقه و تشویق قورباغه ها جمع شده بودند و مسابقه شروع شد. راستش، کسی توی جمعیت باور نداشت که قورباغه های به این کوچیکی بتوانند به نوک برج برسند. شما می تونستید جمله هایی مثل اینها را بشنوید: «اوه، عجب کار مشکلی!!»، «اونها هیچ وقت به نوک برج نمی رسند.» یا «هیچ شانسی برای موفقیتشون نیست. برج خیلی بلنده!» قورباغه های کوچیک یکی یکی شروع به افتادن کردند بجز بعضی که هنوز با حرارت داشتند بالا و بالاتر می رفتند. جمعیت هنوز ادامه می داد: «خیلی مشکله! هیچ کس موفق نمی شه!» و تعداد بیشتری از قورباغه ها خسته می شدند و از ادامه دادن منصرف... ولی فقط یکی به رفتن ادامه داد؛ بالا، بالا و باز هم بالاتر. این یکی نمی خواست منصرف بشه! بالاخره بقیه از بالا رفتن منصرف شدند به جز اون قورباغه کوچولو که بعد از تلاش زیاد تنها قورباغه ای بود که به نوک رسید! بقیه قورباغه ها مشتاقانه می خواستند بدانند او چگونه این کار رو انجام داده؟ اونا ازش پرسیدند که چطور قدرت رسیدن به نوک برج و موفق شدن رو پیدا کرده؟ و مشخص شد که برنده مسابقه کر بوده ...!

شخصی درمورد همسایه اش سخنی شنید وبدون اطمینان از درستی آن برای دیگری بازگو کرد در مدت کمی و به سرعت همه اطرافیان از آن شایعه باخبر شدند و همسایه در اثر آن به شدت صدمه دید و دچار مشکلات زیادی شد.. بعدها وقتی متوجه شد که آن سخنان همه دروغ بوده و وضعیت همسایه اش را دید از کار خود سخت پشیمان شد و سراغ مرد حکیمی رفت تا از او کمک بگیرید بلکه بتواند این کار خود را جبران کند. . حکیم به او گفت:به بازار برو و یک مرغ بخر آن را بکش و پرهایش را در مسیر جاده ای نزدیک محل زندگی خود دانه به دانه پخش کن. او از این راه حل متعجب شد ولی این کار را کرد. فردای آن روز حکیم به او گفت حالا برو و آن پرها را برای من بیاور آن زن رفت ولی 4 تا پر بیشتر پیدا نکرد ! مرد حکیم در جواب تعجب او گفت انداختن آن پرها ساده بود ولی جمع کردن آنها به همین سادگی نیست همانند آن شایعه ای که در اثر سخن تو به سادگی پخش شد ولی جبران کامل آن غیر ممکن است ... پس بهتر است هر چه را شنیدى براى مردم بازگو نکنی..

در حالات شیخ انصارى نوشته اند روزى یکى از فضلا در مجلس بحث شیخ گفت : خوابى براى شما دیدم ولى خجالت مى کشم نقل کنم . شیخ فرمود بگو: عرض کرد دیشب در خواب شیطان را دیدم طنابهاى مختلف نازک و ضخیم داشت ، پرسیدم این طناب ضخیم براى کیست ؟ گفت براى استادت شیخ انصارى است ! خیلى زور مى خواهد تا شیخ را بکشانم ، دیروز به هر زحمتى بود او را به دام انداختم ، تا بازار او را کشاندم ولى طناب را پاره کرد و فرار نمود، این خواب نمى دانم حقیقت دارد یا نه ؟ شیخ تبسم کرد و فرمود: ملعون راست گفته است ، دیروز در منزل چند میهمان زن به ما وارد شدند، به من پشنهاد کردند مقدارى میوه براى مهمانان بگیرم ، و چون در منزل از خودم پولى نداشتم به سراغ پولى که جهت نماز و روزه و ختم قرآن از شخصى در منزل ما امانت بود رفتم و به عنوان قرض برداشتم که به بازار بروم و میوه تهیه کنم ، بعد که پول رسید جایش بگذارم ، تا به درب مغازه رسیدم ناگهان به خود آمدم و گفتم مرتضى شاید مُردى ، از کجا زنده بمانى و قرضت را ادا کنى ؟! برگشتم و پول را به جاى خودش گذاشتم ، این است پاره کردن طناب ضخیم . جالب ، قسمت آخر این رویا است که آن فاضل محترم گفت : از شیطان پرسیدم طناب من کدام است ؟ نگاهى به من افکند و گفت : تو نیاز به طناب ندارى ؛ به قول من با یک عکس ‍ بالاى سر در سینما یا با شنیدن ترانه اى مى آئى ، قوتى ندارى که بتوانى مقاومت کنى ..!

گاندی خطاب به معشوقه اش : خوبِ من ، هنر در فاصله هاست ... زیاد نزدیک به هم می سوزیم و زیاد دور از هم یخ می زنیم . تو ، نباید آنکسی باشی که من میخواهم ، و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی . کسی که تو از من می خواهی بسازی یا کمبودهایت هستند یا آرزوهایت . من باید بهترین خودم باشم برای تو و تو باید بهترین خودت باشی و بشوی برای من .... خوب ِ من ، هنرٍِِ عشق در پیوند تفاوت هاست و معجزه اش نادیده گرفتن کمبودها . . .

تو در مواقع خطر مرا تنها نگذاشتی... تو در کویر تنهایی، انیس شبهای تار من شدی... تو در ظلمت ناامیدی، دست مرا گرفتی و کمک کردی... در ایامی که هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه و پیش بینی نبود، تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی... در میان ابرهای ابهام، در مسیر تاریک و مجهول و وحشتناک، مرا هدایت کردی... » از مناجات های آسمانی شهید دکتر مصطفی چمران

از نامهربانیشان رنجیده خاطر مباش به رسم اهل عشق رفتار کن و هرگز به امید تشکر و قدر شناسی ملت قدم از قدم بر ندار من عیسی نامی را می شناسم در یکروز ده بیمار شفا داد یکی تشکر کرد حسینی را میشناسم که از همه چیزش گذشت حتی از کودک گهواره نشینش اما بعد هزار سال سر اینکه مزارش باشد یا نباشد دعوا و جنگ است و خدایی را میشناسم در بهار و پاییز تابستان و زمستان ابر های رحمتش بر مومن و کافر به یک اندازه می بارند و هیچ کس سپاس در خور نمی گوید و چقدر بی رحمانه شلاق تلخ کفر را بر زبان و اعمالشان جاری میسازند پس از مردمی که با خدایشان اینگونه ناسپاسی می کنند ناراحت مباش...بسوز و بساز که وقتی خدایشان اینقدر مظلوم است انتظار داری نیکی تورا چگونه پاسخ دهند؟ چقدر بازنده بزرگیست کسی که به انتظار سپاس آدم ها گام بر میدارد پس اگر اهل تجارتی با صاحب عالم معامله کن که او کوچکترین حرکتت را با مهربانی پاسخ میدهد و برای او زندگی کن تا برنده باشی تا بفهمی هدف والا از این رنگارنگ عالم چیست!!!

جالب‌ترین خصوصیات بشر تناقض است! به شدت عجله داریم بـــــزرگ شـــــویم، و بعد دلمان برای کودکی از دست رفته‌مان تنگ می‌شود. برای پول در آوردن خودمان را مریض می‌کنیم، بعد تمام پولمان را خرج می‌کنیم تا دوباره سالم شویم. طوری زندگی می‌کنیم که انگار هرگز نمی‌میریم، و طوری می‌میریم که انگار هرگز زندگی نکرده‌ایم ... ! پائولو کوئلیو

احتمالا داستان خارکن را شنیده اید که در میان راهی یک بوته خاری گذاشته بود و درخت خار از آن رشد کرده بود. دیگران به او می‌گفتند که خار را بکن، سر راه هست و هم تو را و هم ما را اذیت می‌کند. خاربُن(بوتهٔ خار) هر روز بزرگ و بزرگ تر می‌شد و نه تنها پای آن فرد را آسیب می‌رساند ! بلکه پای مردم هم از آن خار زخمی و پرخون می‌شد .. القصه... حاکم شهر هم به این مرد گفته بود که این خار را از سر راه بکَن. مرد هم می‌گفت که باشد، یک روزی می‌کَنم. و این روز و آن روز می‌کرد ! روزی حاکم به او گفت که ای کسی که مدام خلف وعده می‌کنی، در کار و دستور ما تعلل نکن و بدان تو که می‌گویی فردا و فردا این خار را بر می‌کَنم، هر روز که می‌گذرد این خار و درخت بد، جوان و قوی‌تر می‌شود و تو ، پیر و ضعیف تر... تو که میگویی فردا این بدان - که به هر روزی که میگوید زمان آن درخت بد، جوانتر میشود - وین کننده، پیر و مضطر میشود خاربن هر روز و هر دم سبزتر - خارکن هر روز زار و خشکتر او جوانتر میشود تو پیرتر - زود باش و روزگار خود مبر خاربن دان هر یکی خوی بدت - بارها در پای خار آخر زدت ... درواقع مولانا با این مثال زیبا به تسویف که یکی از بهترین حیله های شیطان و نفس برای گمراهی انسانهاست اشاره دارد ! یعنی سَوفَ سَوفَ و فردا فردا کردن ،تأخیر انداختن توبه واصلاح کارها او می‌گوید، همین امروز ریشه‌اش را بکَن که فردا دیر است. تو پیرتر می‌شوی، قدرت ات کمتر می‌شود و او قوی و قویتر.تا زمانی که انسان ناتوان میشود و مرگ ناگهان او را دربرگیرد بدون اینکه مجالی برای توبه پیدا کند همانطور که انسانهای زیادی مثل ما خیال میکردند سالها مجال دارند، اما یک دفعه مرگ دست آنها را از همه چیز کوتاه کرد... در ادامه مولانا، دو راه حل برای رهائی از این خاربن (خاربن روانی) هم ارائه می‌دهد: یا تبر برگیر و مردانه بزن- تو علی‌وار این درِ خیبر بِکَن یا به گُلُبن وصل کن این خار را - وصل کن با نار ، نور یار را ... می گوید یک راه اینکه علی وار ریشه کنش کنی و از او رها بشوی ! یا اینکه از راه حل دوم که کمی لطیف تر و ساده تر است به مرور آن را ریشه کن کنی، (چون در نهایت باید نفس را ریشه کن کرد و از او رها شد) و آن این است که این خار را به گُل پیوند بزنی، وصل کنی و رفته رفته این خار تبدیل به گُل شود ! (اثر مصاحبت با نیکان ) و این آتش را کنار نور یار بگذاری. یعنی وصل شدن به نور خدا وآنان که پرتوی از آن نور در بدنشان است و حقیقت روحشان متصل به خداست ... تا که نور او کشد نار ترا - وصل او گلشن کند خار ترا تو مثال دوزخی او مؤمنست - کشتن آتش به مؤمن ممکنست..!