نه واقعا کلیشه ای نیست، زندگی منم خیلی ناامید کننده بود، فکر کن یه کلیت ازش میگم برات
از یه خانواده ی خوب و فرهنگی،تو سن ۱۷ سالگی نمیدونم چی شد که خانواده م راضی شدن منو عروس کنن اونم به کسی که هیچی نداشت و از لحاظ فرهنگی و خانواده ای خیلی با ما فرق داشتن،
همیشه اون قهر و باد منم استرس، ولی قدرت اینو نداشتم که تمومش کنم، با اینکه مدرسه ی خوب درس میخوندم نذاشت برم دانشگاه
بعد رفتم تو غربت با مادرشوهر تو یه ساختمون، شوهربیکار، بددل زندانی بودم، بعد تو اوج تنهایی بچه ی اولمو آوزدم و اون موقع اولین بار بود که عاشق شدم، عشق مادری
۱سال و ۸ ماهش بود فهمیدم دوباره بازدارم
این بار دوقلو
دوستام همه درسمیخوندن
با همه قطع رابطه بودم از خجالتم
وضع مالی افتضاح
سختیای غربت
با شوهری که یه درصد منو نمیفهمید
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
