بچه اولم دختره
این دومی همه میگفتن بچت پسره رفتم آنومالی دختر شد خودم چون میدونستم قراره چقدر حرف بشنوم از آنومالی تا خونه گریه کردم تا چند روز حالم بد بودولی نه از جنسیت بچم از ترس حرف مردم
شوهرم اول مبگفت اشکالی نداره خداروشکر که سالمه ولی یه روز که رفت خونه مادرش اومد کلا عوض شد گفت بچت پسره سونو اشتباه کرده دوباره رفتم سونو خودشم اومد الان من و شوهرم اصلا ناراحت نیستیم
ولی خانوادش اطرافیان ول نمیکنن خسته کردن نمیدونم چه برخوردی کنم که ول کنن
کافیه یه به تو چ محکم بگی
همین
مادرشوهر من جلوی روی خودم دعا میکنه اگه من حامله شدم پسر باشه
منم حرصم میگیره
بگو خدا داده هرچی هست سالپ باشه و صالح به کسی ربطی نداره.
بگو آیا شما قراره خرجش بدین بزرگش کنید که حرص میخورین
بگو قدمش رو تخم چشای منو باباش آخه من لیاقت داشتم که خدا منو صاحب فرشته ای به نام دختر کرده. و بگو دیگه اگر در مورد جنسیت کسی نظری داد بهم بر میخوره و قطع رابطه میکنم چون دخترم برام عزیزه
منم مثل توام جنسیتو که به مادربزرگش گفتیم گفت عیب نداره گفتم مگه قراره عیب داشته باشه شوهرم گفت گور بابای همشون مهم منم که عاشق دخترمم یه موشونو با صدتا پسر عوض نمیکنم میدونم که راست میگه چون حوصله پسر نداره
بگو فرقی نداره هرچی خدا میده قطعا بهترینه و صلاحه
