خسته شدم دیگه از خودم و زندگی افسردگی گرفتم
آخه من چرا اینهمه عیب دارم صورتم پر لک و جوشه و جای جوشه. خیلی لاغرم اندام درست درمونی ندارم موهام میریزه دندونام درست کردم ولی باز دارن خراب میشن نخندید ولی یکی از سیننه هام از اون یکی بزرگتره از وقتیم شیر میدم یکی شون دو برابر اون یکی شده سواد زیادیم ندارم هنر خاصی هم یبلد نیستم در آمدی هم ندارم میدونم همسرم از اندامم خوشش نمیاد نمیگه ولی متوجهم هیچ چیزی از دستم بر نمیاد شرایط زندگیم جوریه نمیتونم برم دنبال یاد گیریه چیزی بچه کوچیک دارم 😔😔خسته شدم گاهی یجوری میشم از بس ب این چیزا داشته نداشته ها فک میکنم بلا نسبت سگ اخلاق میشم پاچه همه رو میگیرم شوهرمو دوست دارم ولی ی کارایی کرده نمیتونم فراموش کنم بهش اعتماد ندارم انگار در انبوهی از درد گرفتار شدم ن راه پس دارم ن راه پیش
