دختر داییم داره میره کلاس هفتم و تیزهوشان قبول شده
توی ی شهر بزرگ زندگی میکنه از کلاس اولشم رفته مدرسه ی غیر انتفاعی
یادمه اون موقع دلم میخواست آزمون بدم اون یکی داییم که معلمه مادرمو منصرف کرد منم که بچه...
ما تو ی شهر کوچیک زندگی می‌کنیم که حتی ی مدرسه ی غیر انتفاعی نداره(منطقه 3 هست)
الان ورودی دهم هستم و راهنماییمو تو ی مدرسه ای درس خوندم که معلمان به زور دست چپ و راستشونو تشخیص میدادن اما با این حال بازم معدلم ۲۰ بوده
یکی از زنداییام زنگ زد به مامانم گفت بذار دخترت بیاد اینجا بمونه خوابگاه و ی مدرسه ی خوب ثبت نام کنه استعداد داره اونجا بمونه حیف میشه خانوادمم با این موضوع مشکلی ندارن اما خب واقعا دوری از خانواده سخته و سهمیه ی منطقمو از دست میدم. بهشون میگم خب به خاطر من این 3 سال و بیاید اونجا اما قبول نمیکنن
آزمون نمونه شرکت کردم اما چون دروس درست باهام کار نشده بود ترسیدم که نیارم و شرکت نکردم
الان وردی دهمم و میخوام رشته تجربی بردارم میترسم با این وضعیت به هدفم نرسم
چقد دلم میخواست به جای اون بودم....
سهمیه منطقه داری دیگ نگران چی هستی؟
عزیز دلم آره واقعا سخته دوری از خانواده ولی بیشتر ب فکر آینده و پیشرفت خودت باش تموم میشه بالاخره ی کاری نکن سال ها بعد پشیمون بشی
اتفاقا معدل ۲۰ تو توی این شرایط خیلی ارزش بالاتری داره نسبت ب معدل اون
تو دانشگاها هیچ حلوایی خیرات نمیکنن دوست من . بدتر از سر تنهایی ممکنه با یه عده ادم بی خود آشنا شی که کم هم نیستن ... مهم عشق به رشته و کاریه که دوست داری .. شما دانشگاه شریف هم کامپیوتر بخونی باز باید دوره های نرم افزاری رو بیرون دانشگاه بخونی ...
دانشگاههای ایران از رده خارج شده کلا . صرف مدرک گرایی شده و هیچ جا بواسطه مدرک به شما کار نمیده میبینه ببینه چقد کار بلدی .
بیخودی خودتو از جو گرم خانوادت دور نکن .
