یک فنجان تفکر +عکس

البته متاسفانه ترتیب عکس ها دقیقا برعکس چیزی که مد نظر من بود قرار گرفته😐😑

اجباری نیست بزرگوار

ولی شاید ارزش خواندن داشته باشه

دل نوشته ی خودم هست

😑😐

قهوه‌ام را می‌نوشم ،تلخ است ،اما نه به تلخی اندوهی که جانم را دربرگرفته !
 تلخی غمی که به وسعت آسمانِ شب، سایه انداخته بر شوق و اشتیاقم برای ادامه دادن مسیر .
نگرانی‌ها و دلهره هایی که در ذهنم رژه می‌روند و اشک‌هایی که چهره‌ام را نوازش می‌کنند .
برای لحظاتی اندوهی عمیق با چهره‌ام عجین می‌شود و بر آن نقش می‌بندد.
 دلم می‌خواهد کمی قدم بزنم در هوای ابری پاییز
 من و او شبیه به هم هستیم 
هر دو در انتظار بهاری روشن
 هر دو کمی خسته و دل‌تنگ
 اما بهار زیباست 
می‌دانم که هر دو تاب خواهیم آورد
 و به رویش و سبز شدنِ دوباره ادامه خواهیم داد
 زیر لب زمزمه می‌کنم خوب زیستن و خوش‌دلی در سپیدترین احوالات مان کار دشواری نیست ،صحبت سرِ ادامه‌دار شدنِ این روشنایی و درخشندگی است زیستنی که در آن هر لحظه دستاوردهای قبلی را فراموش کنیم و در جستجوی یافتن معنایی جدید باشیم
 نمی‌دانم شاید در خوابی عمیق تقلا می‌کنیم و سنگینیِ یک غم در طول مسیر زندگی همچون تکانه‌ای است که می‌خواهد ما را بیدار کند تا برای لحظه‌ای هم که شده چشمانمان را بگشاییم و با نگاهی نو دوباره حیاتی پرمعنا بیابیم 
گویا هر غمی یک مرگ معنوی است که می‌خواهد معنی واقعی فنا را به ما بفهماند تا آغازی باشد برای بهتر زیستن....

 در طلب کوش و مده دامن امید ز دست 

🌱🌱🌱

به قلم آن روز های من نجوای بهار

با عرض پوزش

فکر نمی کردم بعد از آپلود عکس تا این حد از کیفیتش کاسته بشه 

و متوجه شدم متن خیلی خوانا نیست 

و متنم رو تایپ کردم

این متن رو خیلی وقت پیش که که در مقطع تلخی از زندگی قرار گرفته بودم برای خودم نوشتم و خیلی احساس خوبی داشتم بعد از نوشتنش و امروز خیلی اتفاقی وقتی دفترم رو ورق میزدم به این دلنوشته برخوردم فکر کردم شاید وصف حال خیلی از ما ها باشد 

و تصمیم گرفتم در این فضا با شما به اشتراک بگذارمش

🥰😍

بهترین ها رو براتون آرزومندم