_آنشرلی، تو خاطرات کودکی هایم، همدرد نوجوانی هایم، و همراه جوانی ام بودی. تو را می بینم و گویا آیینه ای جلویم گرفته ام. عشقت را، رویایت را، ذهن زیبایت را، قلب مهربانت را، آرز‌‌وی پروازت را، شوق دیدن بهارت را، خنده های از ته دلت را، دل بی کینه ات را، اشک ریختن برای پژمرده شدن گل هایت را، عاشق و همبازی پروانه ها بودنت را، صداقتت را، خیال پردازی هایت و همه و همه و همه را درون خودم لمس میکنم. تو تنها نیمه من بودی که در قصه ها پیدایت کردم. خوشحالم که خودم را پیدا کردم، حالا واقعی و خیالی بودنت اهمیت ندارد. مهم تویی که در قلبم وجودت را مجسم کرده ام.
