من بچه بودم ی اردک داشتم از بچگی بزرگش کردم انقد دوسش داشتم اخر مرد چون اب نداشت بخوره الان ی خرگوش دارم خیلی باحاله و دوسش دارم کلا به حیوانات وابستم و حالم خوب میشه داشته باشم
دقیقا از بس که به هاپوم وابسته بودم اونم به من وابسته بود مامان بابام میگفتن بچمه همش میگفتن برو برای بچه ات غذا ببر بچه ات تورو صدا میزنه
اما دیگه اون بچه نیست هروقت هم درباره اش حرفی میشه یا عکس هاش رو میبینم از ته قلبم و وجودم نابود میشم
جوجمو اون کلاغ احمق برد😭😭😭چقد دوسش داشتم وقتی میخوابیدم میومد رو شونم کنار گوشم جیک جیک میکرد هرجا میرفتم بدو بدو میومد دنبالم حلالش نمیکنم اون جاخالیو
اره واقعا وقتی که فکرمیکنم هیچ برگشتی وجود نداره بیشتر دلم میگیره همش با خودم میگم کاش یه چیزی بود میتونستم باهاش زنده کنم حیوونی رو اما بعد میگم اصلا همچین چیزی وجود نداره خداکنه یه روزی بتونم کنار بیام باهاش
همش خوابش رو میبینم که زنده هست اما فقط یه خوابه کاش واقعیت داشت کاش واقعا زنده بود خیلی دوری ازش برام سخته و دلتنگشم💔
جوجه زیاد از دست دادیم :(
جز مرغ و خروس هیچ حیوون خونگی نداشتیم
تصورتشم برام کابوسه
بله خودم
چه قدر حالم بد شد ، هنوزم ..🙃
