بیاین براتون یه خاطره تعریف کنم

۹ ماهه پیش با همسرم عقد کردم توی این ۹ ماه یکبار خونه مادر شوهرم خواب نموندم هر سری میرفتم میگفت ما فلانیو واسه پسرمون در نظر داشتیم هی مدام میگفت عروس وفا نداره و من به احترام ترجیح دادم سکوت کنم اما به شوهرم میگفتم که مادرت داره بی احترامی میکنه رسما اونم هیچی نمیگفت هر بار خواهر شوهرام زنگ میزدن فقط تیکه و کنایه میپروندن که تو ادم پر توقعی هستی نمیدونم خونه بابات هر جور باشی قرار نیست خونه شوهرم همونجور باشی اوایلش فک میکردم ک اوایل زندگی این اختلافات طبیعیه اما بعدش بدتر شد بهتر نشد مناسفانه همسرمم با خانوادش بود همش میگفت تو الکی بزرگش میکنی اونا بد مارو نمیخان تجربشونو میگن سر عقد خواهراش واسه اینکه منو مسخره کنن نفری یه پارسیان ۱۰۰ تومنی دادن نه اینکه مادیات واسم مهم باشه ها اصلا ولی با اون دک و پزی ک میدادن انتظار این حرکتو نداشتم وقتی به همسرم گفتم انتظار داشتم حقو بده به من فردای روز عقد گرفت با من دعوا ک هررچی خواهرام بگیرن باید بگی چشم من هرگز نمیگم بهشون چرا اینکارو کردن خلاصه خیلی دلم شکست از همون اول راهی هر سری که همسرم از تهران میومد رابطمون خیلی اوکی بود ولی وقتی میرفت تهران یه ادم خشک و سرد میشد ۳ ساله خونه خواهر بزرگش زندگی میکنه همش یه حسی بهم میگفت که اینا دارن پرش میکنن ولی نمیتونستم ثابت کنم یبار به یه بهانه ای خواستم عکسارو از تو گوشیش بفرستم به واتساپم یهو به سرم زد میدونم کار درستی نیست ولی مجبور بودم چون همش میگفت تو نسبت بهشون بدبینی خلاصه چشمتون روز بد نبینه دیدم تا میتونن پشت من گفتم ای دختره مغروره ای دختره فلانه میگفتن قهر میکنین تو نرو سمتش بزار اون بیاد وای بعد میگفت برو زندگیشونو خراب کن فلان کن منو دیدیییی یعنی داشتم سکته میکردم وقتی بهش نشون دادم گفتم چقد توووو بی غیرتی اینا این همه زر زدن تو هیچی نگفتی تازه همراهیشونم کردی قصدت چیه میخای مارو بدبخت کنی زد زیر گریه منو التماس میکرد تو رو خدا اینا واسه قبل عقده بخدا من دوست دارم اینا همش شوخیه خلاصه بعد یه دوره مفصل قبول کردم اشتی کنم البته ته دلم ناراحت بودم شاید هر کی جای من بود هیچوقت نمیبخشید ولی چون دوسش داشتم بخشیدم

 شما جای من بودین چیکار میکردین؟