بسیاری از مردم با اینکه به اهمیت شاهنامه به عنوان یکی از مهم ترین پایه های زبان فارسی و سند هویت ملی ما آگاه اند، اما فکر می کنند خواندن شاهنامه برای کودکان و نوجوانان دشوار است و نمی توان خواندن آن را به این گروه های سنی پیشنهاد کرد.
آن ها تا اندازه ای درست می گویند. کودکان و نوجوانان نیز خودشان کمتر به سراغ این کتاب می روند. وجود نزدیک به ۶۰ هزار بیت شعر در چند جلد، با شیوه ی نوشتاری کهن که خواندن آن را سخت می کند، کودکان ونوجوانان را از شاهنامه خواندن می ترساند. بدون راهنمایی بزرگترها خواندن این کتاب برای آن ها گیرایی ندارد.
اگر به این کتاب به عنوان گنجینه ای سرشار از داستان های زیبابرای کودکان و نوجوانان بنگریم و از این زاویه آن را به آن ها بشناسانیم، بی گمان آن را شیرین و دلنشین می یابند و برای خواندن آن شور و شوق پیدا می کنند، زیرا در شاهنامه داستان هایی هست که بیش از هفت هزار سال از عمر آن ها می گذرد، یعنی روزگارانی کهن تر از عصر مادی و هخامنشی و حتی پیش از بر آمدن زرتشت، و چگونگی زندگی، اخلاق، آیین ها، باورها، آرزوها، عشق ها و دلاوری های مردم آن زمان را باز تاب می دهد و می تواند برای کودکان و نوجوانان بسیار پر کشش باشد.