مهر و رحمت بینهایت الهی در نماز و سوره حمد.

بسم الله الرحمن الرحیم.

رابطه سوره حمد میان رب و عبد:

شیخ طوسی بزرگ فقیه و اصولی و مفسر کمنظیر در کتاب امالی، و چهره برجسته حدیث شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا از حضرت عسگری از پدرانش از امیر المؤمنین (ع) روایت میکند که آن حضرت فرمود:

رسول خدا گفت: خدای عزّ وجلّ فرمود: فاتحه الکتاب را میان خود و بنده ام تقسیم کرده ام، نیمی برای من و نیمی برای بنده ام و حق اوست هر آنچه بخواهد.

هنگامی که بگوید: بِسْمِ اَللّاهِ اَلرَّحْمَانِ اَلرَّحِیمِ خدا میگوید: بنده ام به نام من آغاز نمود، بر من سزاوار است که امورش را به نفع او به نتیجه برسانم و در احوالش برکت قرار دهم.

چون بگوید: اَلْحَمْدُ لِلّاهِ رَبِّ اَلْعَالَمِینَ خدا میگوید: بنده ام مرا ستایش کرد، و دانست که یقیناً همه نعمتهائی که در اختیار اوست از سوی من است، و بی تردید بلاهائی که از او برطرف میکنم به نیروی فضل و احسان من است، شما را «ای فرشتگان»، گواه میگیرم که به نعمتهای دنیایش نعمتهای آخرت را نیز بیفزایم، و بلاهای آخرت را از او بگردانم، چنان که بلای دنیا را از او برطرف نمودم.

زمانی که بگوید: اَلرَّحْمَانِ اَلرَّحِیمِ خدای جل جلاله میگوید: بنده ام گواهی داد که من رحمان و رحیمم، شما را «ای فرشتگان» گواه میگیرم که: بی تردید از رحمتم بهره ای فراوان و نصیبش را بسیار میدهم.

هنگامی که بگوید: مَالِکِ یَوْمِ اَلدِّینِ خدای جل جلاله میفرماید: شما را گواه میگیرم همچنان که اعتراف نمود، من مالک روز پاداشم، البته حسابش را روز حساب آسان گردانم و از بدیهایش گذشت کنم.

چون بگوید: إِیَّاکَ نَعْبُدُ خدای عزّ و جلّ میگوید:

بنده ام راست گفت، فقط مرا بندگی میکند. شما را گواه میگیرم که حتماً برای بندگی اش آنچنان پاداشی دهم که هرکس بندگی اش را نسبت به من مخالفت کند افسوس و غبطه بخورد.

زمانی که بگوید: وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ، خدای عزّ و جلّ میفرماید: بنده ام فقط از من کمک خواست و به من پناهنده شد، شما را گواه میگیرم که بی تردید مددکار اویم و قطعاً در سختیها به دادش میرسم و روز گرفتاریش یقیناً دست او را میگیرم.

چون بگوید: اِهْدِنَا اَلصِّرَاطَ اَلْمُسْتَقِیمَ تا آخر سوره، خدای عزّ و جلّ میگوید: این بنده من است و برای اوست آنچه بخواهد:

دعای بنده ام را مستجاب کردم و آنچه خواست به او عطا نمودم و او را از آنچه در هراس و نگرانی است امان دادم.

منبع: جلد اول تفسیر حکیم علامه حسین انصاریان.

بندگی و عبادت حق، سبب رشد و كمال و خير و سعادت و حيات طيبه و به دست آوردن بهشت است.

كلام نورانی حضرت امام صادق عليه السلام بيان می كند كه:

بدان كه او محتاج خدمت تو نيست و بی نياز از عبادت و دعای توست، و اين كه تو را خوانده است از روی فضل و كرم اوست، تا در حق تو رحمتی نمايد و از عقوبت خويش دورت نمايد و از بركات رحمت بسيارش بر تو نازل گرداند، تو را به راه (جلب) رضايتش رهنمون گردد و در مغفرت را به رويت بگشايد.

مصباح الشريعة: 87، باب 39؛ بحار الأنوار: 81/ 230، باب 16، حديث 3.

منبع: شرح دعای کمیل علامه حسین انصاریان.

جلوه هایی از رحمت و مهربانی واسعه الهی:

https://www.ninisite.com/discussion/topic/7657611