سلام دوستان من نزدیک به دوسال پیش مهاجرت کردم با بچم و شوهرم ایران موند چون نمیتونست و نمیخواست کارشو ول کنه البته هرچندماهی میومد کلا در رفت و امد بوده الانم که من ۵ ماهه ایرانم دخترمم سنش خوبه ۱۴ سالشه تنها مونده پیش خالش و من اومدم که کارای بانکی و یکسری وکالت بدم ب همسرم ک فعلا موندگار شدم ولی همین روزا باید برگردم دوباره حالا مشکلم اینه نمیدونپ چی شده دیگه اون حس همیشگی بین من و همسرم نیست این خیلی ناراحتم میکنه ارامش روحی و روانی ندارم
الهی
وقتی اینجوری دور از هم باشین..مطمئن باش سرد میشین از هم..آخه این که نشد زندگی....
هرچی زور میزنم نکات مثلتش برام پر رنگ بشه نمیشه 😢 تظاهر میکنم همش جلوش ولی خودشم فهمیده میگه مثل قبل نیستی دوستم نداری و منم انکار میکنم
عزیزم اینجا مردا تو تخت پیش زنشون خابیدن بعد دارن به دوست دوختراشون قول میدن تا آخر زندگی باهمن همزمان به فکر عشق اولشونم هستن
چه توقعی داری از زندگی ای که انقدر دوری بینتونه
فک کنم بخاطر دوری به نبودن و ندیدن هم عادت کردین وابستگیتون به هم کم شده
کجا هستین؟؟؟ امکان نداره شوهرت بیاد پیش شما؟
من بدون همسرم ثانیه ای دوم نمیارم
ولی از قدیم گفتن از دل برود هر آنکه از دیده برفت
دلم نمیخواد جدا بشم ازش بعد هی همش دنبال بهانم انگار بهش شک کنم گیر میدم بهش
همش تو ذهنم مقایسش میکنم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
