مشکل اینه ما فکر میکنیم مرگ پایان زندگیه.در صورتی که زندگی اصلی بعد از مرگه اینجا که فقط یه بازیه.فقط بهش دل بستیم.اگه ادم خوبی باشیم نباید از مرگ بترسیم
من قبلا خیلی درمورد مرگ میخوندم و کلیپ میدیدم و ی امر خیلی منطقی ب نظرم میومد
ولی حالا ک داداشِ جوونمو از دست دادم دقیقا مث شما شدم و حتی خییییییلی نگرانشم
همش دلم میخواد بدونم الان اونجا داره چکار میکنه و حالش چطوره
خیلی وضعیت روحی داغونی دارم
بنظرم هیچوقت نمیشه باور کرد ک عزیزتو دیگ نداری فقط عادت میکنی ب نبودش
مث کسی ک رفته سفر همیشه منتظری تا برگرده
منم فک کردن ب مرگ عزیزان داغونم میکنه 😥
منم میگفتم اگه یکی از عزیزانم رو از دست بدم خودکشی میکنم..پدرم مریضی سختی گرفت دکتر جوابش کرد خیلی سختی و درد کشید الان دوساله از دست دادمش.خودم رو نکشتم ولی زندگی واسم معنا نداره
وای اینی ک تو میگی بهترین نوع مرگه
تا دو دقیقه قبل حال آدم خوب باصه و یهو تموم
ولی من اون مدل مرگو دوس ندارم ک از درد عذاب ببینم و هر روز آرزوی مرگ کنم
بقیه ش هم ک خیلی فکرتو درگیرش نکن راهیه ک باید رفت🙂
یک نوع او سی دی هست..یعنی وسواس فکری پس اگر دامن بزنید بهش بیمار میشید از فکر ...من این مشکل رو داشتم اما با خودم تکرار میکنم از وجودشون همسن موقع باید استفاده کنم چون فردا روز ممکنه من زودتر بمیرم یا نباشم و به هرحال زندگی واسه کسی نمی ایسته تا خودشو جمع و جور کنه و اینطوری خیلی وقته تا به چیزای بد فکر میکنم خودمو جمع میکنم
