این قانون بی رحمانه زندگیه که خواه ناخواه مجبور به پذیرشش هستیم. منم همیشه به این فکر می کنم که چطور همه اونایی که مردن بعد یه مدت فراموش شدن و زندگی به روال خودش برگشت انگار که هیچ وقت نبودن اصلا زندگی نکردن اصلا آرزو نداشتن اصلا تو این دنیا نبودن از اول و این خیلی برام عجیبه و از اینکه بعد از مرگم این اتفاق برا منم میفته دلم می گیره و به نظرم بیشتر از مرگ از فراموش شدن می ترسم. اما بعدش با خودم میگم حتما که احساسات ما با مردن عوض میشه و دیگه این تفکری که الان دارم بر من حاکم نخواهد بود و همه چیز رو می پذیرم
بنظر من عذابی درکار نیس_و خدا انقد مهربون هس ک بنده هاشو عذاب نده(بجز قاتلا و‌متجاوزا و دزدا و فلان،منظورم آدمای عادی هستن)_۱۰۰٪میرن ب ی دنیای خیلی بهتر و راحت میشن ازین همه مشکلات و سختیای اینور_
دیگ قرار نیس همه تا ابد زندگی کنن ک
عزیزم مگه قدیمه که اینطوری فکر میکنی قربونت بشم ماهارو انقدددد از خدا و اخرت ترسوندن همین ترس باعث دور شدنمون از خدا شده این که به رحمت خدا ناامیدیم نمیدونیم خدا چقدر عاشق ماست....سختی های این دنیا هم کارماس ینی یه حرکت اشتباه میزنبم سرمون میاداین قانون دنیاس....جسم ما هیچه عزیزم گوشت و استخون و خونه...مهم روح ماهست روحمون انرژیه این انرژی جسم مارو به حرکت میندازه وقتی میمریم فقط از جسممون درمیایم ....فرض کن شما ناخنتومیگیری میندازی سطل اشغال سرتو شونه میزنی میندازی دور مگه تو میری دنبالشون بگردی یا بکی حییف؟جسم ماهم همینقدر ارزش داره برامون بعد مردن....بنظر من ادم بعد مرگ به ارامش ابدی میرسه هیچوقتم دلش نمیخاد برگرده اینجا مگه ماها الان دوس داریم برگردیم شکم مادر؟ی جا خوندم انسان بعد مرگ هیچ حس ودرکی به این دنیا نداره ..تو با قلب وجودت به خدا ایمان داشته باش بقیع حرفارو ول کن
توی خواب چند نفر اومده گفته من خودم این دنیارو دیدم بعد خواستم بیام،جام خوبه،نگران من نباشید،دل به دنیا نبندید،
این جملات رو هم دوستش گفت هم چند نفر دیگه، عجیبه که همشون همین حرفارو گفتن،اون افراد اصلا باهم ارتباطی نداشتن که مثلا بگم براهم تعریف کردن!!
ولی خب من میترسم اون دنیا و روح واقعی نباشه
