ببین من خودم جفتشو با هم نمیگیرم چون شاغلم و نباز ندارم
ولی اصولا شرایط مالی در ایران برابر نیست.
شرایط اشتغال و استخدام و دستمزد معمولا واسه خانوما و اقایون برابر نیست.خانما امکان اشتغال،پیشرفت شغلی و کسب درامد کمتری دارن.
حق ارث برابر نیست.
عموما فشار کار منزل و بچه داری بیشتر واسه خانماست و همین باعث میشه حتی شاغل باشن هم کمتر بتونن مسیر پیشرفت شغلیو برن چون چند وظیفه ای هستن و این تایم و انرژی و بازدهیشونو کم میکنه
اصولا بچه وقتی به دنیا میاد حداقل تا دو سال اول زندگیش شدیدا به مادر وابستگی داره و این باعث میشه خانما از محیط کار و درامد دور باشن و سخت بشه مجددا برگشتشون به اشتغال.حالا فک کن بخوان دو تا بچه بیارن.کارفرماها اکثرا قبول نمیکنن.
بعدم شما حق طلاق نمیگیری.وکالت در طلاق میگیری.یعنی از مرد وکالت میگیری که بتدنی از طرف اون خودتو طلاق بدی.همه ی حقوق ضمن عقد همینطوره.یه قدم اولیه برای تحقق برابریه ولی واقعا شرایطو برابر نمیکنه.شما همچنان ولایت به فرزندت نداری.تمکین رو نمیتونی کاریش کنی و ...
در مورد حق طلاق و مهریه،میگم من شخصا جفتشو همزمان نمیگیرم و ترجیحم اینه به جاش،حق طلاق و  این حق رو بگیرم: مشارکت برابر در اموالی که بعد از ازدواج بدست میاد.یعنی هر اموالی خریدیم به محض خرید،خود به خود مالکیتش مال هر دوی ماست.اینجوری یه قدم بیشتر به سمت برابری مالی رفتیم.هرچند بازم کافی نیس و وکلا میگن خیلی گیر و گور قانونی داره اجرایی شدنش.چون دارید روی اموالی شرط میکنید که وجود ندارن