بچه‌ها من خیلی احساس خوشبختی میکنم. دنیا قشنگه برام. نه اینکه مشکلی ندارم، اتفاق بدی برام پیش نمیاد، دعوا نمیکنم، حرفی نمی‌شنوم، نه. همه‌ی اینا هست، اما برام ذره‌ای مهم نیست.
فقط به خونه‌ی خودم و همسرم و دخترم فکر میکنم. فقط به چند تا گل و گلدونی که دارم. مردم برام کم‌ارزش نیستن، اصلا. اتفاقا بیشتر آدمای اطرافمو خیلی هم دوست دارم، اما نظرشون برام خیلی مهم نیست.
دوست داشتم اینو براتون بنویسم. شاید به دردتون بخوره.
راز خوشبختی من بی‌خیالیه. حساس نبودنه. گیر ندادنه.
