سلام دوستان از قبل نوشتم حوصله کنید بذارم
ی سری تجربیات قبل بارداری و بارداری و زایمان و بعد اون هست...
امیدوارم هیییییچ وقت هیچ کسی نخواهد اینارو بخونه ک به آینده دلگرم بشه چون خیلی خیلی سختی کشیدم...
آقا ما سال ۹۴ عروسی کردیم
من دانشجو بودم متنفر از بچه چون بچه رو مانع کار و درسم می دیدم...
درسم تموم شد و رفتم سرکار ک دیگ یواش یواش ب فکر بچه افتادم و گفتم دیگ وقتشه...
سال ۹۷ بود ک رفتم برای چکاب قبل بارداری...
تنبلی تخمدان داشتم..
نزدیک ۶ ماه قرص خوردم ...متفورمین و چندتای دیگ که خاطرم نیست واقعا...
اول ۹۸ باز رفتم دکتر ک داروها رو عوض کرد و گفت اینا بخور و سونو روز ۱۵ سیکلت بده...
تو بیمارستانی ک کار میکردم سونو دادم و دکتر گفت ک این ماه باردار نمی شی و فولیکول هات اندازه اش۷ هستش و نمیشه اصلا...
جواب رو با ناامیدی بردم برای دکتر و ایشون گفت ک نمی شی و کلا تو این ۱۷ سالی که کار میکنم ۳ تا مریض بیشتر نداشتم ک با این اندازه فولیکولها باردار بشن...برو سوم سیکلت بیا و داروها رو عوض کنم...
آقا من باید ۲۵ برج ۲ پری میشدم ک نشد...
شیفت شب بودم و ۵ روزی بود عقب انداخته بودم
ساعت ۱۲ شب از داروخانه ی بی بی چک گرفتم و رفتم سرویس بهداشتی دیدم بعلللللللله بار دارم...
دویدم بیرون و همکارامو بغل کردم و رفتم آزمایشگاه بچه ها فوری ی اربعه جواب آزمایش خونمم دادن و مثبت بود...
ب مادرم و همسرم زنگ زدم و خوشحااااال
رفتم سونو ک گفت ۸ هفته ای و صدای قلبشم شنیدم...
۳ ماه اول افتضاح بود حالم...تهوع زیاد و فقط نون پنیر برام قابل تحمل بود..
۷۲ کیلو بودم ک شدم ۶۷ کیلو آخر ماه ۴ بارداری
از هفته ۱۶ استخوان سمفیز پوبیسم درد میکرد و هرچی می گذشت شدتش بیشتر میشد
خدایی بارداری دیگه خاطره داره😑😑
دارم میخونم عزیزم
هفته ۱۸ بارداری سونو فشار شریان بند ناف رو بالا زده بود و منم استرس!!!
دیگ زدم تو خط رژیم خیلی کم نمک و مایعات زیاد...
تشک نینداختم کنار مبل و پهلوی چپ میخوابیدم جلوی شکمم چندتا مشتی میذاشتم ک ممنونم بچرخم تو خواب ک ی وقت خون رسانی به بچه کم یا قطع نشه...
رفته رفته دردهای بیشتر میشد طوری پله و راه رفتن برام عذاب بود کارمم کلا سرپا و بدو و بدو زیاد داشت
ولی فعلا باهاش می ساختم...
رسیدیم ب خرید سیسمونی برای جوجه...
دست پدر مادرم درد نکنه سنگ تمام گذاشتن....
بزار من بچه ندارم هنوز دوست دارم خاطره های زایمان و
آخرای ماه ۷ بودم شدت دردهام خیلیییی زیاد بود طوری ک اصلا نمیتونستم بخوابم و مدام جابجا میشدم از درد و اشک میریختم...
ی روز ک سرکار بودم شیفت بدی داشتم و شلوووغ
آخر شیفت ک داشتم میرفتم خونه احساس دفع داشتم و نمی تونستم عادی راه بدم...
شوهرم اومده بود دنبالم و رفتیم خونه کمی استراحت کردم
دردهام بهتر شد فرداش خونه بودم و شام خونه خالم دعوت بودیم...
آقا تا نشستم تو ماشین و اولین دست انداز رو رد کرد جیغم درومد و این شروع دردهای زودرس زایمانم شد
دکتر گفت انقباض داری و دهانه رحمت باز شده
استراحت مطلق و آمپول پروژسترون بهم داد
استعلاجی شدم و نشستم خونه
هفته ۲۸ بارداری تو سونو گفتن ک کلیه چپ دخترم کیست داره...بازم استرس!
تنگی نفس و تپش قلب و گاها درد قفسه سینه داشتم نوار قلب و اکو دادم و گفتن ک قلبت بزرگ شده و حرکت دیوار بین بطنی کم شده و اصلا زایمان طبیعی نمیشه و سزارین هم در حضور متخصص قلب باید انجام بشه چون ب شدت خطرناکه...
نامه دکتر قلب رو بردم برای متخصص زنان و ایشون منو فرستادن بیمارستان امام خمینی و اونجا چند روز بستری شدم
ب حدی تو اون چند روز عذاب کشیدم ک حد نداشت و اخر هم گفتم اره قلبت مشکل داره ولی باید هر هفته بیای قلب و زنان معاینه ات کنه هنوز ب وضع اضطرار نرسیدی وقتی نزدیک بود بمیری و نتونستم طبیعی زایمان کنی میبریم سزارین..(قانون مسخره اجباری زایمان طبیعی)..بچه هم بزرگ بود اندازه اش...
چون شرایطم خاص بود باید حتما بیمارستانی میرفتم ک کاملا تجهیز باشه
اینجا من ۳۴ هفته بودم
آقا من دیگ نرفتم دکتر ن پیش دکتر خودم ن بیمارستان ن جای دیگ...
درد هام بیچارم کرده بود دیگ حتی نمی تونستم ۵ دقیقه سرپا وایسم...
امشب تولد پسرم بوهمش لحظه تولدش یادم میومد خداااخودش حفظش کنه خیلی عشقه....
هرچی شوهرم خودشو زد هرچی پدر مادرم گفتن من گفتم دیگ دکتر نمیدم اصلا میخوام بمیرم ولی دکتر نمیرم چون تو بیمارستان تایم بستری خیلی عذاب دادن خیلییییی
۳۹ هفته بودم ک رفتم سونو و گفت بچه ۴۳۰۰ گرمه
رسیدم خونه دیدم ترشی با رگه های خونی دارم
رفتم حموم خونه رو جمع کردم و شام پختم وسایل آماده کردم و شب با شوهرم رفتم محل کارم گفتن دهانه رحمت ۳ ساخته ولی درد نداشتم
بیمارستان محل کارم NICU نداشت
اومدم خونه خوابیدم و ۱۲ شب بود دیدم درد دارم و ترشح باز
ی لیوان زعفرون خوردم و ساعت ۳ رفتم بیمارستان ارش تهران پارس
اونجا اصلا بخش قلب هم نداشت😅😅
ولی من لج کرده بودم
سرحال هم گرفتن نگفتم مشکل قلبی دارم از ترس اینکه منو نفرستن جای دیگ مخصوصا بیمارستان امام خمینی
آقا ما ۳ نصف شب رفتیم و بعد از کلی درررررد و اخر ساعت ۳ ظهر بود از حال رفتم منو بدو بدو بردن سزارین...
بچه بزرگ بود منم درد قفسه سینه داشتم نمی تونستم زور بزنم
خلاصه دخترم دنیا اومد...
الانم ۲۲ ماهشه و کنارم خوابه...
بعد دنیا اومدنش خیلی سختی کشید خیلی
هم خودش هم من
ولی شکر خدا سختی ها هم گذشت و خاطره هاش موند...
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
58 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
