حرفم کلیشه هست اما یادبگیر خودت رو مقایسه نکنی
این تقصیر یه ندای درونی احتمالا از تفکرات قدیمته .منم مثل تو بودم مامانم هم تشویقم میکرد و خودشم شاغل بود میگفت اینهمه تحصیل کردی برو بگرد دنبال کار برا زندگیت برا اینده بچت .از اینور شوهرم مخالف بود و بچم تنها میشد کسی هم نبود ازش مراقبت کنه ....خودم دلم به کار بیرون بود از بچه داری متنفر شدم .
یه وقت با خودم فکر کردم درسته من شغل رو دوست دارم و به فکر زندگیمم اما به چه قیمتی...به قیمت زجر تنهایی ومشکلات بچم .سبک سنگین کردم دیدم موندن من تو خونه از همه لحاظ به نفع زندگیمه .موند تکلیفم با مامانم بهش گفتم دیگه انقدر تو سر من ننداز کار رو اگر میمونی خونه بچمو بگیری من برم کار کنم اگر نه دیگه واسه من نسخه نپیچ.
خودم از کوچیکی همش خونه مامانبزرگم بررگ شدم و کمبود عاطفی دارم
بنظر من هیچ موقع دیر نیست
فقط خیلی باید قوی باشی و نترس که بخوای یک چیز تازه رو شروع کنی...
هدفی که داریو رو برگه بنویس و بهش برس
مثلا میتونی کارگاه هنری بزنی
یه شرکت بزنی
طراح مد بشی
یا دوبازه کنکور بدی مثل یکی از فامیلامون که ۳۲ سالشه و ۲ تا بچه داره ، امسال پزشکی دراومد
چه خوب کخ باهاش کنار اومدی
من ۱۱ سال گارمند بودم و دو تا بچه هام تو کارمندیم بدنیا اومدن اما سومی رو که البنه خدا خواسته بود بدنیا اومد و شرایطی پیش اومد که مجبور به ترک و استعفا شغلم شدم
الان وقتی زنهایی رو می بینم که مثلا مدارج بالای علمی و پزشکی می گیرند با وجود بچه و شاغلم هستن همزمان از خودم ناراحت میشم که چرا من مثل اونا نتونستم اینا رو هندل کنم و الان از استقلال مالیم و تو اجتماع بودن بهره ببرم
ممنون از شرکتت در تبادل
الان تو خونه شروع به یادگیری برنامه نویسی اپلیکیشن های موبایل کردم
ابتدای مسیرم
تو دانشگاه هم مهندسی کامپیوتر خوندم
۳ تا بچه هامم از آب و گل دراومدن و کوچیکه ۵ سالشه
اما بازهم اینا حالم و خوب نمی کنه و از مقایسه خودم با آدم های یه جورایی خیلی سرآمد دست بر نمی دارم😔
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
28 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
