دوستان من
دوستان من از بچگی همیشه طرد میشدم و هیشکی دوستم نداشت همیشه همه مسخرم میکردن و هیچ وقت دوست داشتنی نبودم برای دیدن شدن همه کار میکردم توی خونه خواهرم خیلی شر و شیطون بود برای اینکه محبت ببینم اروم و ساکت بودم توی مدرسه درس میخوندم ک معلما دوستم داشته باشن هیچ وقت ب فکر دوست پسر و این چیزا نبودم ک بگن چ دختر سرب راهی توی دانشگاه درس خوندم ک استاد نگام کنن و تمام دستاوردم الان شوهریه ک ب خاطرش از همه دلبستگیام گذشتم و حسابی ازش تشکر کردم و حتی کتک خوردم و موندم تا بگه چقد زن سازگاریه ...دارم گریه میکنم برا حقارتم ...برا این حجم از دوست نداشتنی بودنم ...برای یه کم توجه و یه محبت کوچیک از طرف پدرو مادرم تا اخر عمررررر تباه شدم ...متاسفانه نمیتونم معقول و منطقی ب بچم محبت کنم چون محبت ندیدم ...باید چیکار کنم ؟
