دوستی خوبه درصورتی ک ادم حدود رو نگه داره اما شناخت کامل پیدا نمیشه چون اکثرا احساسی فکر میکنن .وقتی عاشق طرف شدی دیگه نمیتونی عیب هاشو عاقلانه ببینی .و از اونورم چون معمولا با کسی ک هستی دیگه به بقیه گزینه ها فکر نمیکنی کلی شرایط بهتر رو ممکنه از دست بدی.
حالا سنتی .سنتی خوبه درصورتی ک کامل طرفو بشناسی و طی مراحل خاستگاری و چندین جلسه رفت و امد و تحقیقات مفصل از پسر ازش به شناخت برسی وگرنه بدون شناخت برین زیر یک سقف اصلن کار جالبی نیس .
اونا هم ک عاشقن و دوستی هستن میرن زیر یک سقف بعد مدتی براشون عادی میشه و اونوقته ک عیب های همو میبینن .
سنتی ها هم ممکنه کورکورانه انتخاب کنن و تو زندگی چهره واقعی طرفو ببینن و دل زده بشن
پس ازدواجی خوبه ک عاقلانه انتخاب بشه و بعدش عاشقانه زندگی کنید ....خیلی مهم نیست دوستی یا سنتی ...ازدواجی درسته ک با شناخت زیادی از طرف باشه.....دقت کن عیب دوستی اینجا بود ک بخاطر دلبستگی معمولا شناخت درست حاصل نمیشه و عیب سنتی این بود ک زمانش کمه برا دریافت شناخت از طرف
پس یه چیزی بین این دو خوبه
و البته از آفت های دوستی هم ک همه خبر دارن روابط ناسالم و طبعات اون و لطمه های روحی بعد از جدایی هست ک اغِلب دامنگیر دختر میشه .تو سنتی این اسیب رو نداره
اینم بگم ک در نهایت ازدواج مثل هندوانه دربسته است .کسی بهترین گزینه رو به هر روشی هم ک انتخاب کنه اخرش همه چی دست خداست