سلام خانوما من تازه وارد سایت شدم.
از شدت نگرانی دارم میمیرم اصلا برام اعصاب نمونده.
من یه پسر ۹ماهه دارم،با تموم وجودم عاشقشم..از سه ماهگیش احساس کردم ارتباط چشمیش کمه،نگاهم میکرد ولی خیلی کم و گذرا،الان ک بزرگتر شده یکم بهتره ولی بازم در مقایسه با یکی از بچه های فامیل ک اونم ۹ماهشه خیلی کمتر نگاه میکنه تو چشم افراد..از لحاظ حرکتی رشد خوبی داشته،سه ماهگی غلت زد،شیش ماهگی سینه خیز رفت،هفت ماهگی چهار دستو پا و الان بیشتر از دو هفتس ک از مبل و تخت میگیره و بلند میشه..عاشق بغل کردنه،خنده ی با صدا داره ولی کم،کلماتی مث دد ،با با با،ما ما ما میگه..تو خونه اسم خیلی از چیزارو میدونه و وقتی اسم اونارو میارم نگاشون میکنه..دس دسی میکنه،تازگیا دستاشو میاره بالا مثلا داره کلاغ پر میکنه..
از وقتی بدنیا اومده کلا جایی نمیریم و معمولا تو خونه تنهاییم وقتیم میریم جایی ک سروصدای زیاد هست گریه میکنه..از صداهای بلند نمیترسه ولی از صدای همزن برقی و چرخ گوشت انگار میترسه و گریه میکنه..بد غذاست و فقط سرلاک و بیسکوییت مادر دوس داره،البته غذای سفره ام دوس داره ولی سوپ و پوره های خودشو دوس نداره..ماشیناشو برعکس میکنه و چرخشونو میخواد بچرخونه ولی بلد نیس.
از فکر اینکه نکنه اوتیسم باشه دارم روانی میشم،
