سلام دوستان، چند وقتیِ شاهد تاپیکهایی با موضوعاتِ بالا رفتن سن ازدواج، بدبختی (!) خانما (درکل و منحصراً بعد از طلاق) و ... هستم و پستهایی ک واقعا با خوندنش متاسف میشم! خانمی ک حالا سنشون از ٣٠ سال گذشته و ازدواج نکردن، بدبخت نیستن! خانمی ک تجربهء شکست در زندگیشون دارن ذاتاً بدبخت نیستن! جنس مونث بدبخت نیست! چرا انقدر این واژه تکرار میشه؟؟! جالب تر اینجاست ک خیلیا نگران دخترکانشون هستن بااینکه میدونم تنها ٣-٤ سال دارن! -چرا بعضی از دوستان متاهل فکر میکنن، دخترایی ک مجردن اصلا از دوران تک نفریشون لذت نمیبرن؟!! این تنهایی برای خیلیا خوشایندِ! باور کنید! مطمئنا خودشون دوران شادی نداشتن! - چرا بعضی از کاربرا فکر میکنن حالا ک ازدواج کردن، واقعا برتری نسبت ب بقیه دارن؟!! - چرا انقدر هضمش سخته ک خانمی ک جدا شدن همونقدر از زندگی سهم دارن ک بقیهء افراد دارن؟!! - چرا براحتی اجازه داده میشه ک هر انگی ک دلمون خواست ب همجنسهای خودتون بچسبونیم درصورتیکه اونها واقعا راهی جدایی نداشتن! در کل نمیخواستم تاپیکی با این موضوع بزنم ولی واقعا پستها رو ک میدیدم، واسه اون دسته ک مادر دختر بودن ناراحت میشدم! درستِ جامعه بی رحمِ، اما ما چرا ب هم، ب همجنسامون رحم نداریم! مادرای گل دختردار قرارِ شما ی خانم تربیت کنید، لطفا تو طرز فکراتون تجدید نظر کنید. با سپاس:)
وقتی که به دنبال آب راه می روی، وقتی که دنبال رویاها می روی، به ابر و باد به عنوان یک دوست فکر کن و قلبت را آرام کن...
وقتی با دو پای خود می توانی راه بروی
جایی نیست که نتوانی به آن برسی...