سلام دوستان،
چند وقتیِ شاهد تاپیکهایی با موضوعاتِ بالا رفتن سن ازدواج، بدبختی (!) خانما (درکل و منحصراً بعد از طلاق) و ... هستم و پستهایی ک واقعا با خوندنش متاسف میشم!
خانمی ک حالا سنشون از ٣٠ سال گذشته و ازدواج نکردن، بدبخت نیستن!
خانمی ک تجربهء شکست در زندگیشون دارن ذاتاً بدبخت نیستن!
جنس مونث بدبخت نیست!
چرا انقدر این واژه تکرار میشه؟؟!
جالب تر اینجاست ک خیلیا نگران دخترکانشون هستن بااینکه میدونم تنها ٣-٤ سال دارن!
-چرا بعضی از دوستان متاهل فکر میکنن، دخترایی ک مجردن اصلا از دوران تک نفریشون لذت نمیبرن؟!!
این تنهایی برای خیلیا خوشایندِ! باور کنید! مطمئنا خودشون دوران شادی نداشتن!
- چرا بعضی از کاربرا فکر میکنن حالا ک ازدواج کردن، واقعا برتری نسبت ب بقیه دارن؟!!
- چرا انقدر هضمش سخته ک خانمی ک جدا شدن همونقدر از زندگی سهم دارن ک بقیهء افراد دارن؟!!
- چرا براحتی اجازه داده میشه ک هر انگی ک دلمون خواست ب همجنسهای خودتون بچسبونیم درصورتیکه اونها واقعا راهی
جدایی نداشتن!
در کل نمیخواستم تاپیکی با این موضوع بزنم ولی واقعا پستها رو ک میدیدم، واسه اون دسته ک مادر دختر بودن ناراحت میشدم! درستِ جامعه بی رحمِ، اما ما چرا ب هم، ب همجنسامون رحم نداریم! مادرای گل دختردار قرارِ شما ی خانم تربیت کنید، لطفا تو طرز فکراتون تجدید نظر کنید.
با سپاس:)
وقتی که به دنبال آب راه می روی، وقتی که دنبال رویاها می روی، به ابر و باد به عنوان یک دوست فکر کن و قلبت را آرام کن...
وقتی با دو پای خود می توانی راه بروی
جایی نیست که نتوانی به آن برسی...
