من با عقب نشینی مخالفم.
نباید طلاق بگیری.
باید یک فکر درست و حسابی بکنی
من از خودم نمیخام نظر بدم.اما یه مشاور خیلیییی معروفی میگف تو زندگی باید سازش داشت یجاهایی باید کوتاه اومد.با حرف و منطق حل کرد مشکلاتو.جنگید و گذشت کرد..اما میگفت به هیچ عنوان به هیییچچچ عنوان خیانت رو تحمل نکنین..
خیانت اولین مرتبه اش که ترس از طرف مقابل دادی سخته اما اگه انجام بشه پس دفعات بعدیش به مراتب آسونتره..
کسی که با وجود خیانت شمارو دوباره تونست کنار خودش داشته باشه پس هیچ ترسی نداره از خیانت های بعدی..
زندگی حودته ببین چی به صلاحته اماپیشنهاد میکنم یجوری زندگیتو رسم کنی که توش مهمترین چیز زندگیت رو با کس دیگه ای شریک نشی..
ازدواج قداست داره..نذارین هر کسی یه لجنش بکشه .
کدوم شهرین
عزیزم شما مادرین و من تجربه ی مادرشدن ندارم هنوز.بنابراین شاید یه چیری بگم که اشتباه باشه.
اما حداقلش عقل اینجوری حکم میکنه که تو زندگی هیچکسی مهم تر از خودت نیست.منظورم خودخواهی نیستا.
ببین دوروز دیگه پسرات بزرگ میشن میرن ازدواج میکنن وشاید اصلا هیچوقت متوجه این نشن که چقدر بخاطرشون از خودت گذشتی.
اما این شمایی که تو زندگی ذره ذره آب میشی..خیانت خیلی سخته .
یه تصمیمی بگیر که فردا که پیر شدی اه نکشی و نگی کاش برمیگشتم عقب و به دنبال خوشبختی می رفتم.
نمیگم طلاق بگیری با نه.ولی اگر صرفا بخاطر حامی نداشتن طلاق نمیگیری اینو بدون کسی تا حالا بدون شوهر بدکن پدر ومادر آواره و بدبخت نشده که تو دومیش باشی.
خدا هوای بنده هاشو داره مخصوصا هوای دل دلشکسته ها رو..
با یه مشاور مشورت کن..و اگر تو این زندگی موندی حتما یه چیزی ب نامت بزن.تعهد بگیر.حق طلاق بگیر..تا اگر بعدا متوجه اتفاقات ناخوشایند شدی دیگه بخاطر نداشتن حامی پاسوز نشی.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
