من تازگی یه جوری شدم از همه کس و همه چبز شاکیم از شوهرم شاکیم از بابام شاکیم از پدر شوهرم شاکیم از ماد شوهرم شاکیم تازه خودمم محق حق میدونم و دارم از داخل میترکم هم از حسودی هم از حسرت هرکاریم میکنم میگم باید رها کنم باید ببخشم باید تو زندگی به مادیات به اهمیت دادن شوهرم ب من ب عشق به ذین چیزا بی تفاوت باشم نمیتونم . شوهرم ادم خوبیه ولییی واقعا تحملش برام سخت شده دلم میخواس ی ارث بهم میرسید میرقتم برا خودم ی جا زندگی میکردم ولی میدونم اونکارم بکنم باز ناراضیم تاحالا شده اینجوری ناشکر باشین و خق به جانبم بدونین خودتونو؟؟؟
فکر کنم شوهرت بین تو و خونوادش فرق گذاشته وکرنه حسودی کردن بی ذلیل نمیشه
شوهرم خیلی بی عرضس خیلی دهن بینه ب خواسته هام اهمیت نمیده همش دنبال پوله فک میکنه کارایی که برام نکرده رو با پول میتونه جبران کنه و دارم روز به روژ عصبی تر میشم
گلم شاید افسردگی گرفتی ، شاید بخاطر کرونا و استرس هایی که این دوران وارد شده شاکی و پریشون هستی ، من بهت توصیه میکنم یه روانشناس خوب بری صحبت کنی غر بزنی درددل کنی تا سبک بشی و مشورت و راهنمایی ازش بگیری ، به این فکر کن با غر زدن و شکایت به جون شوهر و بقیه آیا کاری درست شد؟ جز اینکه ازت دور بشن جز اینکه روح و روانت خسته تر بشه ، بنظر من برای تقویت روحیت یه تغییر کوچیک در خودت ایجاد کن مثلا رنگ یا مدل مو عوض کن لباس رنگ شاد بپوش موزیک شاد گوش بده پیاده روی کن کتاب بخون و از پیج هایی که زندگی لاکچری و بی نقص به نمایش میذارن فاصله بگیر تا مقایسه نکنی مدل زندگیتو باید عوض کنی تا حالت خوب بشه
آرام باش ، آنجا که دگر راهی نیست ، خدا راه میگشاید
اره خیلی عصبیم .الانم عروسی جاریمه میبینم کارایی ک بزا من ممنوع بود و تصمیم گیریش با من نبود الان اون شوهرش احترامایی بعش میژاره که برا من بد بود دو طرف بهم دروغ گفتن هم بابام هم پدر شوهرم شوهرمم اصلا به هیچ جاش نیس میگه من خودم برات جبران میکنم ولی خودشم هیچ احساسی به من نداره اصلا اهمیت نمیده شب میشینم باهاش حزف بزنم میخوابه با شوهر نداشتنم هیچ فرقی نیس