داستان زندگی من و اشنایی با نامزدم

من 21 سالمه و سال 96 نامزد کردم از فامیلمون بودن 

اون موقع من کنکور قبول نشده بودم و مونده بودم برا سال بعد 

من تک دختر خانواده  هستم و اون موقع به دلایلی که همه دخترا باهاش اشنایی دارن 

بخاطر محدودیت ها و...خیلی خستم شده بود برا همین فکرکردم که با ازدواج کردن میتونم زندگی بهتری داشته باشم

اون موقع نامزدم 20 سالش بود و شغل ثابت نداشت و وضع مالیش هم خوب نبود 

قرار بود که پولامون رو جمع کنیم و یه واحد مسکن مهر بخریم

که از اونجایی ک فایل بودن بین دو تا خانواده بحث پیش اومد و نامزدی بهم خورد

حدودا توی کمتر از 1 ماه نامزدیم بهم خورد ومن اون موقع حدودا 18 سالم بود

بعد از این مساله من خیلی تو فکر اون اقا بودم چون یه جورایی بهش دلبسته شده بودم و اونم مرد خوب و خوش اخلاقی بود 

ولی متاسفانه بخاطر مسائل مالی اینجوری شد

والبته بعد ها پشیمون بودم که چرا پافشاری نکردم البته دیگه نشد قسمت این بود

و من بعد از جدا شدنم حدودا 2 ماه گذشت که باز بهم پیام داد و گفت که ن میخوامت هنوز و این حرفا و بعد با مامانم حرف زدن که اونم یه سری شروط گذاشت که اصلا نتونه برگرده

بعد از اون هم همیشه به من میگفتن که تو خوشگلی تحصیل کرده ای فلانی فلانی و لیاقتت بیشتر از این چیزاست و غصه نخور 

و بعد از اون جریان من حدودا 3 ماه بعدش که میشه 5 ماه بعد از نامزدی اولم 

با یکی از فامیلامون عقد کردم

خلاصه اون موقع هممن کنکور م رو دادم و دانشگاه ازاد میرفتم که بیکارنباشمو 

این عقد هم یهه جورایی دگه بخاطر  اینکه خانواده ام رضایت داشتن قبول کردم 

در کل 5 ماه عقد بودم 

که از روز اول دعوا و بحث داشتیم و اختلافای جدی که وقعا بحثش مفصل هست 

اون اقا از اونجایی که خونهو ماشین داشت و وضع مالیش خوب بود خنواده ام میگفتن خوبه و قبول کن

من یه ماه رفتم مسافرت که اون اقا اصلا همراه من نیومد

و بعد از اون دانشگاه یه شهر دیگه قبول شدم و بعد از اون همه چیز بدتر شد 

از یه طرف خانواده خودم تحت فشارم میذاشتن از یه طرف اونا

از یه طرف خانواده ام میگفتن بیا طلاق بگیر و.. از یه طرف خودم دلم نمیخواست زندگیم خراب بشه 

با اینکه اون ادم خیلی اذیتم کرد ن

نه تعادل روحی داشت بی بند و بار بود مریض جنسی بود خسیس بود خانواده اش بدرفتاری میکردن هیج وقت بهم محبت نکرد و همیشه حرفای سرد و تیکه کنایه دار میزد و...

منم اونموقع یه شهر دیگه دانشجو بودم و درس میخوندم و همون موقع بدترین دوران زندگیم بود و شبا تا صبح تو خوابگاه بیدار بودم و گریه میکردم گاهی از بس پشت تلفن با صدای بلند حرف میزدم و برا اینکه زندگیم رو نگه دارم هق هق میکردم که کل خوابکاه ازم شاکی شده بودن 

خیلی سخت بود برام شب نمیتونستم بخوابم و تپش قلب گرفته بودم 

ارزوی مرگ میکردم چون من وارد جزییات رابطه ام نشدم و بهتون نگفتم ولی اون ادم و خانواده اش خیلی خیلی من رو اذیت کردن

دیگه بعدش واقعا خستم شده بود ودنبال بهونه بودم که بهم بزنم عقد رو برگشتم خونه و بحث پیش اومد که دیگه مادرم هم شاهد ماجرا بود و دیگه به مادرم گفتم که نمیخوامش و اونا هم که البته خودشون دیده بودن رفتار اونا رو برا همین راضی شدن

وقتی که خبر دار شدن حتی نیومدن که اشتی کنیم و ...

خلاصه بگم که بعد از 2 سال که جدا بودیم  اون موقع من دانشگاه بودم طول کشید تا بصورت رسمی طلاق گرفتم و جدا شدم از اون ادم