کسایی که سقط داشتن بگن چطور فراموش کردن

دلم گرفته ای دوست.هوای گریه بامن.گر از قفس گریزم. کجا روم؟کجا من؟کجا روم که راهی به گلشنی ندارم.که دیده برگشودم به کنج تنگنا من. نه بسته ام به کس دل. نه بسته دل به من کس.چو تخته پاره برموج رها رها رها من.زمن هر آنکه او دور چو دل به سینه نزدیک.به من هر آنکه نزدیک از او جدا جدا من. نه چشم دل به سویی. نه باده در سبویی . که تر کنم گلویی به یاد آشنا من.ز بودنم چه افزود؟نبودنم چه کآمد؟که گویدم به پاسخ که آمدم چرا من؟ستاره ها نهفتم درآسمان ابری. دلم گرفته ای دوست. هوای گریه با من