سلام
اول از همه بگم من و شوهرم حدود هشت ساله پیش عقد کردیم و پنج سالی میشه که ازدواج کردیم
هر دومون دانشجو و بدون هیچ منبع درآمدی....
تازه دوسال میشه که چون شوهرم دانشجو دکتری و خودم هم به تازگی اینترن شدم یه حقوق کمی داریم اما قبلش واقعا هیچی
سالهای اول زندگی برا منی که توی خانواده باوضع مالی نسبتا خوبی بدنیا اومدم خیلی سخت گذشت فک کنین بد ماهی پونصد هزارتومن که سود کادوی عروسیمون بود زندگی کردیم ...
خب
خب
انترن با ماهی حدودا ۳ بارم خیلی سخته
و ادامه
یعنی چی حاتم طایی نباشه😑
تو این مدت خاتواده شوهرم کوچکترین حمایتی نکردن هیچی مطلق در صورتی که وضعیت مارو میدونستن
و جالب اینجاست که در مورد برادرشوهر بزرگم اصلا اینجوری نبودن و حتی وقتی میخاستن مهمونی برن خونشون غذاشون رو هم میبردن
من اوایل به شوهر غر میزدم اما دیگه برام اهمیت نداشت و گفتم کلا رو پای خودم می ایستم
اما از وقتی یکم اوضاعمون داره خوب میشه یکم ها فک نکنین الان عالی هستیم نه اینحوری نیس
همش از ما انتظارهای مختلف دارن
مثلا ما یک وام ثبت نام کردیم که دی ماه واریز شده به حساب پدرشوهرم و اصلا به ما نگفتن تا اینکه هفته پیش اتفاقی فیش حقوقی پدرشو دید و فهمید
من از دست شوهرم خیلی شاکیم خیلی
برمیگرده میگه حتما پولو لازم داشتن که نگفتن بهش میگم ما هم لازم داشتیم که ثبت نام کردیم
خلاصه با کلی دعوا تازه راضی شده بره به باباش بگه وام تودمون رو بهمون بده
اونم با کلی منت قبول کرده پنج میلیون وام رو قسطی بده...
عزیزم راه حل مشکلت رو میتونی تو این تاپیک پیدا کنی اونجا خانما دور هم جمعن و از راهکارها و ایده ها و سیاستهای زنونشون رو باهم به اشتراک میذارن و برای مشکلات اینچنینی بهترین راه حل ها رو پیشنهاد میدن اینم لینکشه
https://www.ninisite.com/discussion/topic/6231349/باهم-پس-انداز-کردن-رو-یاد-میگیریم
