بچه ها من چند سال با خانواده همسرم به دلایلی مجبور شدم یکجا زندگی کنم وخوب تو این مدت منو خیلی اذیت کردن و خدا هم یکسری چیزها رو بهشون نشون داد و حقشون گذاشت کف دستشون ولی باز نفهمیدن و خوب همسرم خیلی وابسته به خاتوادش بود تا اینکه کم کم متوجه شد که چه رفتارهای بدی با من میکنن و همسرمم زده شده ازشون فقط به خاطر رضتی خدا ترتباط جزیی .تو الان که باردارم کلی اذیتم کردن و حرف ناراحت کننده زدن بهم من هم تصمیم گرفتم برای ارامش خودم و بچم و زندگیم اونها رو برای همیشه بزارم کنار .اما الان نگرانم نکنه نفرین کنن زندگیمو یا بچم رو و البته به همسرمم گفتم که بهشون بگه دیگه نه دوست دارم ببینمشون نه صداشون رو بشنوم که چند وقتیه زنگ نزدن و تو خونمون قانون گذاشتیم که همسرم بره بیرون از خونه بهشون زنگ بزنه وروزی هم که من رفتم بیمارستان بهشون نگه واگه خواستن بیان بچه رو ببینن تو کوچه .به نظرتون کار درستیه که برای همیشه بزارمشون کنار یا نه .کم رفت و امد کردن هم باهاشون کلی دردسر داره و من دیگه نمیتونم کارهاشون رو تحمل کنم
یه مدت فعلا قطع رابطه باش به بعدش فکر نکن
فعلا که نیستن لذت ببر
بچه را تو کوچه دیدن؟ ارتباطت را کم کنم خیلی کم. ولی تا حدی ظاهر را خفظ کن
اینکه همسرت بره بیرون زنگ بهشون بزنه خوبه
اگه اعصابت رو خراب میکنن هم میتونی رفت و آمد نکنی
ولی
شوهرت رو آزاد بذار که اگه دلش میخواد بره خونه شون که فردا‌نگن‌پسرمون رو ازمون‌گرفت
بعدم دیدن بچه‌توی کوچه خوب نیست....
بذار همون بیمارستان بیان و دیگه نبینشون
البته تاریخ زایمانت رو‌نگو....به سلامتی که فارغ شدی بعد بگو همسرت زنگ بزنه بیان چند دقیقه بچه رو ببینن
اره خیلی رو اعصاب هستن .ولی دیگه نمیخوام تا اخر عمرم ببینمشون وهمسرمم قرار شده هر وقت دوست داشت بره من بهش کاری ندارم ولی از اون طرف خانوادش کرم میریزن از اون طرف هم میگن زنت باید بیاد منم تا حالا رفتم و تحمل کردم ولی دیگه نمیتونم تحمل کنم بعدش اعصاب شوهرم رو خورد میکنن که قرار شد شوهرمم بهشون بگه اگه دوست دارید من با این شرایط میام که سکوت کنید اگر نه منم دیگه نمیام .همسرمم خدارو شکر شناختشون .اوایل خیلی بچه ننه بود حتی وقتی یه مدتی رفتیم یه شهر دور حتما واجب میدونست که هر هفته ببینشون ولی الان خوب شده
