دوشنبه اول شعبان هست سوره واقعه تا چهارده روز رابخونید

این ختم یکی از محبوب‌ترین ختم‌های وارد شده برای سوره واقعه است. مرحوم آیت الله بهجت نیز به این ختم توصیه می‌کردند. ختم سوره واقعه در دوشنبه اول ماه قمری به این شکل است که در بعضی موارد اولین روز ماه قمری مصادف می‌شود با روز دوشنبه، در چنین روزی فرصت بهره‌مند شدن از خواص بسیار زیاد این سوره فراهم می‌شود. دستور دقیق این ختم در کتابی به نام "لیالی المحزونه" از ملا محسن فیض کاشانی (ره) ذکر شده است؛ اکنون بخش مربوط به این ختم را به نقل از این کتاب می‌خوانیم:

چون اول ماه قمری دوشنبه باشد، شروع کند به خواندن این سورهٔ مبارکه، با طهارت و رو به قبله. روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه، و همچنین تا [روز] چهاردهم، چهارده مرتبه بخواند؛ و بعد از تلاوت سوره‌های مبارکه هر روز، این دعا را بخواند:

«یا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ یا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ یسِّرْ عَلَینَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَینَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ کانَ رِزْقِی و رِزْقُ عِیالی فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ کانَ فِی الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ کانَ فِی الْأَرْضِ بَعِیداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ کانَ قَرِیباً فَیسِّرْهُ وَ اِنْ کانَ یسِیراً فَکثِّرْهُ وَ اِنْ کانَ کثِیراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ کانَ مُخَلَّداً فَطَیبْهُ وَ اِنْ کانَ طَیباً فَبارِک لی فیهِ وَ اِنْ لَمْ یکنْ یا رَبِّ فَکوِّنْهُ بِکینُونِیتِک وَ وَحْدانِیتِک اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ کانَ عَلی اَیدِی شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَی حَیثُ اَکونُ وَ لا تَنْقُلْنِی اِلَیهِ حَیثُ یکونُ.»

همچنین از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد (ع) این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:

«یا ماجِدُ یا واحِدُ، یا جَوادُ یا حَلیمُ، یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کریمُ، اَسْئَلُک تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِک تَلُمُّ بِها شَعْثی، وَ تَقْضی بِها دَینی، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنی بِرَحْمَتِک یا سَیدی. اَللَّهُمَّ اِنْ کانَ رِزْقی فِی السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ کانَ فِی الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ کانَ بَعیداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ کانَ قَریباً فَیسِّرْهُ، وَ اِنْ کانَ قَلیلاً فَکثِّرْهُ، وَ اِنْ کانَ کثیراً فَبارِک لی فیهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلی اَیدی خِیارِ خَلْقِک، وَ لا تُحْوِجْنی اِلی شِرارِ خَلْقِک، وَ اِنْ لَمْ یکنْ فَکوِّنْهُ بِکینُونِیتِک (بِکینُونَتِک) وَ وَحْدانِیتِک. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَی حَیثُ اَکونُ، وَ لا تَنْقُلْنی اِلَیهِ حَیثُ یکونُ، اِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدیرٌ، [یا حَی یا قَیومُ یا واحِدُ یا مَجیدُ یا بَرُّ یا کریمُ]یا رَحیمُ یا غَنِی، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَینا نِعْمَتَک، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَیئْنا]کرامَتَک وَ اَلْبِسْنا عافِیتَک.»