داستان زندگی من (7)

من:ابجی من دارم راسشو میگم

ابجی:عارف ب این خوشتیپی ب این ماهی گیر کی میاد.چرا ناز میای

من: ناز نمیام..خسته شدم بس درونمو فکرمو ذهنمو توضیح دادم ک یکم بفهمینش ولی اصصصلاااا

ابجی:ببین من نمیدونم چی میگی ولی به بختت لگد نزن.میدونی چنتا دخترن ک ارزو دارن جای تو باشن؟

من:ابجی من میگم اینجور،

تو میگی لیلی زنه یا مرده؟

ابجی: خب ببین منو خیلیای دیگه توسن تو یا کمتر بودیم ک ازدواج کردیم چرا میگی نه

من:ابجی میشه پای سن رو نکشی وسط؟بحث من چیز دیگس

بسکه تو جامعه ادم همه چی میبینه بخدا

چه وضشه...    

ابجی:من کاری ب حرفات ندارم ولی فقط بدون ک میخوای لگد به بختت بزنی .

واقعا درکت نمیکنم چرا میخوای پسش بزنی

من: خداروهزار مرتبه شکر ک درک نمیکنی و خداروهزارمرتبه شکر ابجیه عزیزم

ابجی:وا یعنی چی

من:هیچی خدارو شکر کردم.

ابجی:به بختت لگد نزن.نذار بی حوصلگیای الانت بشه حسرت بعدها

من:اها...

خیر.من خستمه عزیزم.ولی بخاطر دوستای دیگه،دارم تایپ میکنم.اینهمه نوشتم،بذارین اخرشم خوب تموم کنم و درونمو اطرافیانمو بگم

لطفا

و بعدش رفتم تو فکر حرفای ابجیم......

بقول ابجی اگر من اینو ردش کردم بعد درد حسرت منو نابود میکنه ک..مثل حسرت انتخاب رشتم ک منو رسماً ویرون و نابود کرد.....اخ ..چقدرعذاب کشیدم..

حسرت...اسمش هم سنگینه...

حسرت چیزهایی که نمیشه برگردوند عقب و درست کرد

و همیشه همراهته و مثل خوره تورو از درون بی رحمانه میخوره...

چقدر تلخ..

حالا که عارف خانوادش رو اورده و رسمی پاپیش گذاشته و با سردی ها و خشکی ها و بی احساسی های من کنار اومده

بهتره رو خودم کار کنم و تفکراتو دست کاریش کنم...

بازم فشار ذهنی

برای شروع تغییرات جدید

البته اگر شد

شب بود...

خیلی اروم و بیصدا رفتم روی پشت بوم

با تنی زار و خسته

با فکری ک در اوج خستگی و بی حوصلی،داره تمام تلاششو میکنه کدعاقلانه کار کنه...

نفس عمیق کشیدمو به خیابونای روشن نگاه میکردم...

اره!من طعم حسرت رو چشیدم..توی این دوران محرومیت همش رتبم بود ک جلوی چشمم بود و حسرت گذشته..

ذهنم پر از فشاره ولی داره تمام تلاششو میکنه ک دوباره تو فشار نیفته..

مخصوصا فشار حسرت کشیدن..

خدایا چیکار کنم..کلافه ام..سردرگمم..خیلی خسته ام خیلی..دیگه حوصله خودمم ندارم..

من دیگه دنبال چیزی نمیگردم...دیگه دلم هیچی نمیخواد

خدایا حتما واسه خودت حکمتی داری

و کاری باهاش ندارم..

ولی جدا از همه ی اینا،

جریان من جریان اون دختربچه ی 5ساله هست ک میان یه عروسک قشنگو نشونش میدنو اونم بی تاب اون عروسک میشه..ولی هرچی التماس میکنه هرچی گریه و زاری میکنه بهش نمیدن...

و بعدش ک داغون تر میشه یه عروسک دیگه بهش نشون میدن و اون عروسکم به دختربچه علاقشو نشون میده و این وابستگیو بیشتر میکنه..ولی یهو بزور اون عروسکو بگیرنو بدن به یکی دیگه ... اون دختربچه زمینوزمانو بهم میریزه..و اطرافیان که با نگاه حرص دراوری نگاش میکننو میگن

نچ!!نع!!ماله تو نییییس

و عذاب و عذاب،و عذاب

بعدش بازم این چیزا تکرار شه..

وقتی دختر بچه رو چندییین بار عذاب دادن،تا حدی ک مثل یه مرده متحرک بیفته یه گوشه

بیان عروسک بارونش کنن...

این چه وضعشه...