داستان زندگی من (7)

چند روز بعد،،،

من توی اتاقم بودم.اون روز، با تنی خسته تر از خسته،،،،ذهنی عصبی تر از عصبی،

تصمیم گرفتم از اول شروع کنم و از تجربیات گذشته واسه قوی تر شدن و محکم تر شدنم استفاده کنم.از توی کِشوی کمدم برگه جدیدی برداشتمو خودکار بدست شروع کردم..

چیزایی که توی هر فصل از زندگیم یاد گرفتم رو نوشتم...

و یادمه ک بالاتر از همه،روی برگه کاغذ، بااینکه حس میکردم خدا من رو نمیبینه،تصمیم گرفتم ایندفعه بیشتر به سمت خدا حرکت کنم.چون خدا تنها کسیه ک میتونه ارامش رو وارد قلب و مغزم کنه و کمکم کنه ک بتونم از صفر که چه عرض کنم

از منفیه 100 شروع کنم..

میدونستم..میدونستم ک من اون لحظه در جای جایه بدنم زخمی هست

ولی نمیخواستم دنیا من رو تباه کنه..

با داداشم اون روزا خیلی رفیق شدیم..

درسته ک این بشر کلا مسخره بازی در میاره

ولی فهمیدم به وقتش جدی هم هست و حرفای گنده گنده میزنه...

با داداشم گاهی مسجد و حسینیه میرفتیم ...

گاهی همراهش پی اس بازی میکردم...

گاهیم بابام مارو میبرد تو خیابونای کم تردد و بهمون رانندگی یاد میداد..

حالا بگذریم از مسخره بازیای داداشمو اهنگای عطیقش😁

اون روزا رمان دختر فوتبالیست(تنها رمانی که خوندم) رو شروع کردمو هرروز یکمیشو میخوندم.فیلم میدیدم.و کلاسای اموزش رانندگیو گواهینامه و این داستانا..

یادمه تلگرامم ک بهش نیازی نداشتمو دلیت اکانت کردم و اهنگهای گوشیمو پاک کردمو

اهنگای علی فانی و مجید بنی فاطمه(خواننده های مذهبی) که فوق العاده صداشون بهم ارامش میداد و دعاهاشونو دوست داشتم رو دانلود کردم..

همراه با اونا چنتا اهنگ قشنگو انگیزشی از شایع و جیدال و ... که بهم انرژی مثبت میدادن

نه.غریبه بودن.

حالا بگذریم از زجرایی ک اونموقهاا واسه تغییر نظام قدیم به جدید و عوض شدن کتابا و اینا کشیدم.فک کنین کتابایی ک روش خوندم و توش نکات بودهیچی،باید کتابای نظام جدیدومنابع جدید تهیه کنم.ولی همچنان توی دوسال محرومیت کنکور سپری میکردم...

و کشش غصه خوردن واسه تغییرنظامونداشتم ولی ادمو به اندازه کافی عذاب میدادوچیزی بودکه بایدبودباهاش کناربیایم..

.اخ که چه دردیه این پشت کنکوریوبرچسبش و محرومیتش...

یه شب رفتم روی پشت بوم خونمون..

به شهر نگاه میکردمو فکر میکردم..

میگم واقعا چرا خدا گذاشت اذیت بشم

حالا علیو اصلا هرکی رفت ازدواج کرد خدا خوشبختش کنه منم کاری اصن ندارم..

بحث من اذیت شدنم در اون بازه ی زمانی و تاثیراته جبران ناپذیر بعدش رو جسم و روح و احساساتمه

ک چرا خدا هوامو نداشت

*خب ببین!شاید اصلا خدا واست درنظر گرفته ک تو 30 سالگیت به یه عشق واقعیه عالی برسی..حالا تو هرچی الان خودتو بکشی هم نمیشه اقا نمیشه.وقتی نمیشه، نمیشه دیگه

اصلا همین ک میگن ساحل دلتو به خدا بسپار..خودش زیباترین قایقو واست میفرسته..همونی ک میخوای رو.حالا هرچی ک هستو به خدا بسپار