دوستان عزیزم ما سه تا بچه ایم که من دومی ام. یادم میاد از بچگیم تا الان پدر و مادرم بین ما فرق می ذارن و پدرم برادرمو میخاد و مادرم خواهرمو. من هیچ وقت چیزی نگفتم ولی اونا هزار بار دلمو شکستن. اصلا منو نمیخان. از یک طرف پدر و مادرم هستند از یک طرف برام مثل روز روشنه که منو ظاهری اونم جزئی میخان در صورتی که من خیلی دلرحمم و خیلی احترام بهشون گذاشتم.
خیلی دلم شکسته. منو راهنمایی کنید. شما هم چنین چیزی براتون پیش اومده؟
کمک ...
عزیزم من خودم مادرم
همه بچه ها برای پدر مادر بچه هستن،با جز موارد نادر که والدین مریضن،مشکل روحی روانی دارن،مسئله خاصی دارن..
پدر مادر بچه هاشون براشون بچه ان.
وقتی یک نفر بیشتر حمایت میشه منطور بیشتر دوست داشته شدن نیست..
مادر خدابیامرز من((😔زبونم لال شه تازه سه ماهه ندارمش دهنم نمیچرحه بگم) به دوتای بچه هاش ورای بقیه اهمیت میداد..چون اون دوتا مشکلات و مصائب و‌بی مهارتی های داشتن که بقیه نداشتن..
اینو من تازه بهش رسیدم وقتی نیشستم توی این سه ماه ریز به ریز رفتار مامانمو یادم اودم..
وگرنه در حالت کلی دلش جونش برای تک تک ما میرفت..
من الان خودم یکی دارم یکی هم توراهه..باور میکنی هیچقوت فکر نمیکردم بتونم دومی زرو مثل اولی بخوام..الان ولی اونم همونفرپ برام عزیزتره.:ولی چون کوچیکتره و میاد قطعا فضا الان برای اون شده شاید بچخ اولم فکز کن دوسش نداریم..مثال زدم البته برات
ممنون عزیزم که وقت گذاشتی ولی از همون بچگی من یه نونخور اضافی بودم براشون. مثلا وقتی هر سه تامون خونه اونها هستیم مادرم با خواهرم و پدرم با برادرم پچ پچ می کنن و میخندن من و همسر و بچه ام همینطور غصه می خوریم.
