استارتر بدترین حالتی که اگه دعوا کنی و جواب بدی پیش میاد چیه؟
بالاتر از طلاق نیست دیگه
در صورت طلاق هم بدترین اتفاق اینه نتونی بچه‌ت رو بگیری ولی بازم هفته‌ای یه بار حق دیدار داری
ولی اگه بمیری بازم بچه‌ت رو نداری و بچه‌ت بدون مادر تو اون طایفه بزرگ میشه
خب چطوریه جرات مرگ و خودکشی داری ولی جرات جواب دادن به اراجیف و دفاع از حق خودت رو نداری؟
میگن اگه هرچی تلاش میکنی به نتیجه نمیرسی یعنی مسیرت اشتباهه و دقیقا خلافش رفتار کن
خب تو چند ساله از رفتار فعلی و سکوت و بی‌زبونی نتیجه نگرفتی
از این به بعد سفت وایستا و از خودت دفاع کن
میدونید همه این کارایی که میگید به زبون آسون طلاق بگیرم که چی بشه برم خونه پدرم وکلی زخم زبون باخواهرای مجردی که بعد من آدم درستی نیاد خواستگاریشون من آدم کم زبونی نیستم ولی نمیتونم از اون آدمایی هستن که اگه چیزی بگم زنگ میزنن به شوهرم خانوادم فامیلام آبروریزی میکنن چه شکایتی کنم شکایت کردنم یعنی طلاق شوهرم که بچه بهم نمیده از اون دسته آدمایی که اگه کسی باهاش لج کنه دودمان طرف به باد میده تاحالا چندتا خانواده از هم پاشونده یامیگید وسیله هاتو جمع کن آخه کجا بزارم شما کسی هست بیاد خونتون کمدتونو بکشه جلو وسیله های پشتشو در بیاره
حتی شرایط طلاق نداشته باشی مجبور نیستی خودت تو زندگی پر از سختی و زحمت غرق کنی!!
همه جسم و روح و وجودت که نباید صرف زندگی یه آدم دیگه بشه!!!
یه فکری برای باردار نشدنت بکن بعد سعی کن وقتت با یادگیری چند تا هنر پولساز کنی!! هر چی آدم بتونه رو خودش کار کنه بهتره!! مخصوصا شما که یتیمی باید رو خودت کار کنی چون تکیه گاه نداری و باید بتونی یه روزی اگه لازم بود رو پای خودت بایستی!!!
خب طلاق بگیری چرا شرایطت فرق نمیکنه؟
طلاق بگیری خانواده شوهر سابقت میان خونه؟ وسایلت رو خراب میکنن؟ شوهر سابقت میزنت؟
تنها اهرم فشارشون بچه‌ت هست که اونم چه شوهرت نده بهت و چه خودت رو بکشی در هر حال نداریش
بعدم خودت رو خیلی درگیر بچه نکن
میدونم سخته ولی اون بچه رو باید بتونی آرامش روانیش رو تامین کنی. الان جلوی چشمش مادرش رو میزنن. خودکشی هم کنی یتیم میشه و داغ مادر میبینه
به فرضم بگیریش. تنها خودت رو وقفش کنی بزرگشم کنی. زن‌میگیره یا شوهر میکنه میره دنبال زندگیش. زندگیش رو برای تو نمیذاره پس تمامیت خودت رو پای اون بچه نذار
البته حرفم شاید از کلیشه‌ی مادر بلاکش و از خودگذشته دور باشه ولی منطقی و درسته
ماتوشهرستانیم خانواده شوهرم همه فامیلامو می‌شناسن بعد طلاق بی آبرویی میکنن از اون دسته آدمایی که همه قبولشون دارن شوهرم نمیذاره من راحت زندگی کنم خواهرام دیگه خواستگار خوب براشون نمیاد خانوادم میگن تحمل کن حتی یه درصد فکر نکن که بعد طلاق روی آرامشوببینم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
34 ثانیه پیش
37 ثانیه پیش
37 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
