پنج شنبه سر یه حرف الکی داد و بیداد راه انداخت بعدم حرف های خیلی بدی طی چند روز بعدش بهم زد خیلی دلم ازش شکسته دیشب اومد پیشم گفت عصبانی بودم به حرفی زدم و .... با اینکه باهاش حرف میزنم و اون به حساب خودش آشتی کرده ولی من دیکه دوستش ندارم دوست دارم نباشه نه اینکه خدایی نکرده بمیره نه دوست دارم بره برای چند ماه یه جای دور نباشه حتی به جدایی فکر کردم ولی بچه ام دوماهشه به اونکه فکر میکنم میگم اون چه گناهی کرده میخواستم دیشب زنگبزنم بابام بیاد دنبالم ولی نذاشت زنگ بزنم برای حفظ زندگیم خیلی جنگیدم خیلی جاها بخشیدمش ولی دیگه صبرم تموم شده دیگه دوستش ندارم فقط به خاطر بچه ام دارم تحملش میکنم 😔 نمیدونم راه درست چیه زندگی کردن یا جدا شدن
منم همینجور شوهرم یه جونور به تموم معنا و ادعای وحشتناک
آخی چی بگم خاک هفت تا حموم تو سرش
بعد یه مدت حالت خوب میشه منم هروقت دعوا میکنم اینجوریم تا یه مدت
عزیزم بعضیا که تعدادشون تو مردا زیاده تو عصبانیت چرت زیاد میگن اینکه چیا گفتم مهمه ولی شما که حالا موندی ببخش ولی نه برای اون به خاطر آرامش خودت
چی شده؟ سر چی بحثتون شد؟
نه البته بستگی به شخصیت فرد عصبی شده هم داره ولی من دوران جوانی یا خود اطرافیانم معمولا فقططط میخوایم طرفو بکوبیم عصبیم و ناراحت و اصن حالیمون نیست معنولا هم تیکه میندازیم و گاها تمسخر (البته بودماآااا) ما تندیم
یه دسته هم درون گرا ترن بعله حق با شماست اینا عصبی میشن حرفاشون عین واقعیته
حالا باید دید شوهر اسی چجوره و مهن تر از همه سر چی عصبی شده و همچنین شرایط اون روزاش چطور بوده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
