ما خونه پدرشوهرم زندگی میکنیم.خونه بزرگه(200متر) و جای خیلی خوب.اما با پدرشوهرم اصلا خوب نیستم یعنی اون‌از اول با بی احترامیاشو جواب سلام‌ندادناشو خیلی کارای دیگش باعث قطع رابطه من شد.درسال دوبار میرم واحدشون .الان ۸ماهه ندیدمش.یجورایی معذب و زندانی هستم .حتی موقع بیرون رفتن که البته خیلی کم میریم بیرون باید اینقدر عذاب بکشم هی ببینم تو پارکینگ یا راه پله ها کسی نباشه تا برم بیرون
خونه پدر شوهرت ادامه بده.
تو این گرونی بنظرم بمونی بهتره میگی رابطه نداری دیگه
اگه کاریت ندارن ادامه بده محلشونم نده
همش در عذابم.ازینورم شوهرم پول نداره اندازه این خونه جای خوب برامون بخره یا کرایه کنه.ازینورم از مستاجری میترسم
خب از چی میترسی راحت برو بیرون برا خودت میخواد چکارت کنه
باور کنین تاحالا تواین ۷سال یکبارم بدون استرس نرفتم بیرون .یا مهمونی میدم همش با استرسه
کاش شوهرم عرضه میداش تا زیر منت پدرشوهرم‌نمیبودیم
دستی رو که نمیتونی بشکنی ببوس
با یه سیاستی اخلاقتو بهشون نزدیک کن و سعی کن باهاشون رابطه برقرار کن از ته دل نبخش اما مصلحتی باش
استفادشو بکن از ثمره زحمتش
بعضی وقتا میگم ولش بریم یک جای پایینتر و کوچیکتر کرایه کنیم‌حداقل اینارو نبینم راحت باشم.تا یکم ارایش میکنم یا تیپ میزنم مادرشوهرم‌بدبد نگاه میکنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
