ماجرای دردناک بین من و مادرشوهرم

صبرمیخواد واقعا تحمل کردن بعضی ادما

عزیزم من درک میکنم.اون قطعا ادم کم شعوری بوده که رفته سر چمدونت.به نظرم تهمتش اونقدر بد نبود که سر چمدون رفتنش بد بوده.شاید ادم یه چی داشته باشه نخواد کسی ببینه.پس تکلیف اون ادم الان معلومه‌.اما اخرش که چی؟اینا همش برای خودت عذاب اوره.اونقدری که تو داری حرص میخوری بقبه عین خیالشون نیست.قطعا در اور و عداب اوره.منم یه همچین حالی را تجربه کردم.نه به این شکل ولی بد بود.و انقدر حق با من بود که واقعا قابل بخشش نیست اما من بیخیال شدم.هنوزم تو دلمه ها ولی بهش فکر نمیکنم.ولش کن بابا.اعصابمو از سر راه اوردم؟انقد تو حموم فکر میکردم.تو خیالم موقع ظرف شستن دعوا میکردم باهاشون که داشتم ناراحتی اعصاب میگرفتم.اما یه بار به خودم گفتم ولشون کن.نمیبخشمشون ولی فراموش میکنم و بهش فکر نمیکنم.چون تحمل اعصاب خردی را ندارم

فدا سرت طلا که پاکه چه منتش به خاکه.بذار انقدر تهمت بزنه تا بمیرهمهم اینه که خودت میدونی تهمته.خدا نکرده اگر بیمار بودی باید ناراحت میشدی و دلت میشکست که یه ادم احمق داره از بیماریت سو استفاده میکنه.اما الان که شکر خدا سالمی بزن تو دهن همه شون.با خوشیت.با عشق  و حالت

ولش کن بابا.بعضی ها واقعا مریض هستن ولی قبول نمیکنند.مطمئن باش کسی که دیگرانو عذاب میده خودش بیش از دزگران در عذابه و از چیزی  رنج میبره

خب مادره.دست خودش نیست.اما مادربیماریه.و باید با اون شخص مثل یه بیمار برخورد کرد.شما با یه فرد بیمار جدل نمیکنی که میکنی؟

دوست من زندگیتو بکن.اون یه مادره و به خودش حق میده هر کاری برای بچه اش بکنه.پس اونو ول کن بذار هر ججور دوست داره رفتار کنه.اما خودت چی؟خودتم میخوای خودتو عذاب بدی؟از فردات مطمئنی که رنده ای؟مطمئنی که همسرت زنده است؟خوش باش.یه روزی میرسه حسرت میخوری که چرا از عمرم استفاده نکردم.خوش و لذت تو بزرگترین انتقامیه که میشه از ادمای نفهم و حسود گرفت.

عزیزم منم جز خدا کسی را ندارم.و فقطخدا همدرد واقعی ادمه.من یه زمانی یه مادری را خیلی ملامت میکردم و کاراش لجم را درمیاورد مادر که شدم باورت نمیشه بهش حق دادم‌.و فهمیدم گاهی وقتا منافع عزیزانت باعث میشه خراب بشی

دوسش نداشته باش.انقدر مورد برای دوست داشتن داری دور و برت.همسرت.بچه هات.خدای مهربون.

انشالا که همیشه موفق و شاد باشی و خدا پشت و پناهت باشه که خود خدا برای یه دنیا دشمن کافیه