من در حالی که دکترا میخوندم وقتی پسرم نه ماهه بود باردار شدم اما با توجه به شرایط بدم که دانشجوی دکترای تهران بودم و خونم یزد بود و غریب بدون حتی یک دوست و آشنا بودم پدر تازه فوت کرده بود و افسرده بودم. اما عشقم دختر مو نگه داشتم الان یک سال و نیم با پسرم فاصله داره و تازه یک سالش شده
بیشتر فکر کن ...خودت داغون میشی مگر اینکه کمک داشته باشی
تا بچه بدنیا بیاد بچم انشالله ۳ سالش شده خونه پدر شوهرم تو ساختمونمونه ولی زیاد اهل کمک نیستن ،برا اولیه سختی کشیدم ولی خداروشکر گذشت اینم چون تنهاست میخوام بیارم همه فامیل با ما کنتاک کردن کجا ببرمش یه همزبون مثل خودش میخواد