خدایا!
دین مرا اصلاح فرما که این دین حفظ همه شئون من است و عالم آخرتم را اصلاح فرما که آن جا منزل ابدی من است.
من آزادی را دوست دارم و از اینکه در دوره های نخست حیاتم آن را تجربه کردم خوشحالم.
خوش دارم کوله بار هستی خود را که از غم و درد انباشته است بر دوش گیرم و عصا زنان به سوی صحرای عدم رهسپار شوم.
خوش دارم از همه چیز و همه کس و حتی از نزدیکانم ببرم و جز خدا انیس و همراهی نداشته باشم.
خوش دارم که در آخرین لحظات حیاتم و در تمامی دوران زندگی ام، زمین زیراندازم و آسمان بلند رواندازم باشد و از همه زندگی و تعلقات آن آزاد گردم.
خوش دارم که مجهول و گمنام به سوی زجردیدگان دنیا بروم و در درد آن ها شریک باشم و چون سربازی گمنام در جبهه های حق علیه باطل پیکار کنم و در آن جا به شهادت نایل آیم.
خوش دارم پس از شهادتم مرا بسوزانند و خاکسترم را به باد بسپارند تا حتی قبری را در زمین اشغال نکنم.
دوست دارم هیچ کس مرا نشناسد و هیچ کس از غم های درونم آگاه نشود و هیچ کس راز و نیاز شبانه ام را نفهمد.
«شهید شادگان اسماعیل سراجی»
