استارتر منم دقیقا همینطورم. ۳ تا پسر دارم بعضی وقتا عصبانی میشم و نمیتونم خودمو کنترل کنم. البته من پسر بزرگم که الان ۱۱ سالشه خیلی کتکش میزدم اما الان بعد یک سال پریروز زدمش که تا امروز مثل این روانیا عذاب وجدان دارم و میرم هی بوسش میکنم. اما کتک ها رو همش به روم میاره. همش توضیح و توجیحش میکنم اما یادش نمیره نمی دونم چیکار کنم. از بس که دست تنها هستیم اینطوری میشیم
پسر منم متاسفانه کتک ها را برام یادآوری میکنه ولی من از کارهایی که براش کردم از کارهای خوبی که خودش می‌کرد و تشویقش میکردم ازینکه هیچ وقت دوست نداشتم همه به چشم یه پسر بد و بی ادب نگاهش کنن ازینکه برای چه کارهایی تنبیهش میکردم همش ازین چیزا باهاش حرف میزنم
من الان زیاد باهاشون حرف میزنم از فرق آدم خوب و آدم بد باهاشون حرف میزنم ازینکه همیشه دوست دارم خوب باشن
به قول شما تو ذهنشون میمونه متاسفانه ولی خوب باید سعی کنیم کارهای خوب خودمون هم خیلی بزرگ جلوه بدیم براشون البته با شوخی و خنده نه به صورت منت
من الان فقط سپردم به خدا همش دعا میکنم که خدا هم به من هم بچه هام هم شوهرم آرامش بده😥😥😥
یکی از دوستای من پسرش رو خیلی مشاوره برده بود و بیشترشون نظرشون این بوده که بچه فقط با بازی آروم و تخلیه میشه بازی مادر با بچه و بازی پدر با بچه و بازیهای سه نفره و شما که یه بچه دیگه داری بازیهای چهار نفره،بازیهایی که جنب و جوش زیاد داره،الان کتاب خواندن شاید خیلی براشون لذت نداشته باشه،شما فقط باید صبور باشی و همپای بچه ها بازی کنی باهاشون
