من ۳۴ سالمه و بارداری اولمه،پنج سال بعد ازدواجمون تصمیم گرفتم بچه دار شم،فک نمیکنم پشیمون شم
📌وقتی به داشتن اعتماد بنفس عادت نداشته باشی اعتماد بنفس بنظرت نوعی مغرور بودنه📌وقتی همیشه منفعل بودی قاطع بودن مثل خشونت به نظرت میاد📌وقتی عادت نکردی نیازهات فراهم بشه اولویت دادن به خودت برات مثل خودخواهیه📌اینو گفتم که بدونی دایره ی امن تو همیشه معیار خوبی برای رفتارت نیست
بچه اگه مث بچه جاریم باشه..ساعتی یکی ادم بیاره..از بس خوبن ماشالله..ساکت اروم حرف گوش کن..بدون گریه...
اما مث بچه من انشالله خدا به کافر هم نده...من خیلی پشیمون شدم خیلی
من هرگز از رحمتخدای مهربانم ناامید نمیشم.خداجانم اونی که الان این امضارو میخونه،به همه آرزوهاش برسون💜تا اینجا اومدی اگه دوست داشتی بهم بگو برات صلوات بفرستم
ماتوفامیل واشناها داریم کسایی رو که کلا بچه نیاوردن راضین..انقدر هم عشق وحال میکنن و جوون موندن که.... من خودمم اگه یه روزی ازدواج کنم همین تصمیمو دارم،بنظرم کسایی که میخوان بچه بیارن بایددد از نظرهای مختلفی آمادگی کامل داشته باشن.،بچه اوردن الکی نیست
این سوال رو از مجرد و تازه عروس نباید پرسید چون من خودم تا ۵سال می گفتم بچه هرگز بعد که خواستم و تا یه سال نشد دیگه مردم ضمنا حرف مردم که رو اعصابت میره هم کم کم شروع میشه و شوهرت خودش رو با هم سنای خودش که الان بابا هستن شاید مقایسه کنه و ....کلا بی بچه سخته