شروع دوره آموزش نویسندگی کوتاه

@میتراح   @نازبانو_و 

 @25tir‍ @گل5‍ @بانو_یاسی‍ @scorpi‍ @jingiliam‍ 

@فاطلا1370‍ @همتا265  

خب می‌خوام آموزش‌ها رو شروع کنم. اول با ژانرها شروع می‌کنیم:

ژانرهای استاندارد برای رمان‌ها:

عاشقانه
این ژانر تمرکز زیادی بر بیان احساس علاقه‌ی شدید میان افراد، خصوصا با جنسیت مخالف، و نتایج و آثار آن بر زندگی اشخاص مهم رمان دارد.

***
اجتماعی
این ژانر تمرکز زیادی بر بیان معضل‌های اجتماعی جامعه و تاثیر آن‌ها بر مردم و واکنش مردم جامعه به آن معضل‌ها را به طرزی آموزشی و بیدار کننده دارد.

***
طنز
این ژانر به بیان مسائلی انتقادی در لفافه و با بیانی خنده آور و البته توصیف‌های اغراقی خنده آور و دیالوگ‌های طنز آلود می‌پردازد.

***
جنایی
این ژانر که با قتل، مبارزه (اغلب پلیس با خلافکار) و هر گونه جرم و جنایت سر و کار دارد خود شامل سه ژانر زیر مجموعه به نام‌های پلیسی، مافیایی و معمایی می‌شود که به این سه مورد اشاره خواهد شد.

***
پلیسی
در این ژانر پلیس‌ها قهرمانان و شخصیت‌های اصلی مثبت داستان هستند که هدف نویسنده نشان دادن تلاش و پیروزی‌های آنان است. در این ژانر مخاطب با پلیس ارتباط بیشتر و بهتری برقرار می‌کند.

***
مافیایی
در این ژانر باندهای مافیایی خلافکار قهرمانان و شخصیت‌های اصلی داستان هستند که هدف نویسنده خوب جلوه دادن آن‌ها، تلاش‌های هوشمندانه‌ی آنان و پیروزی‌هایشان است. در این ژانر مخاطب با باند مافیایی ارتباط بیشتر و بهتری برقرار می‌کند.

***
معمایی(یا کاراگاهی)
در این ژانر که با کنجکاو کردن ذهن خواننده با نوشتن دیالوگ‌های چند پهلو و گنگ و البته وقایع غیر منتظره که به طرز عجیبی به هم ربط یافته و در ذهن خواننده همچون پازل شکل می‌گیرند، جنگ بین خوبی و بدی و به عبارتی جنگ هوشمندانه میان پلیس و خلافکار مطرح است که هر کدام ممکن است بنا به میل نویسنده پیروز شوند.

***
ترسناک
این ژانر از سری وقایعی که حس هیجان منفی از جنس ترس را در خواننده ایجاد کرده و رشد می‌دهند تشکیل می‌شود. در این ژانر که غالباً ترکیب خوبی با ژانر تخیلی است، برای ترساندن مخاطب از وقایع، موجودات و مکان‌هایی با توصیف و فضاسازی کافی و البته دیالوگ نویسی مناسب استفاده می‌شود.

***
درام
این ژانر که ابتدا تنها برای نمایشنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، بعدها برای رمان‌ها هم مورد استفاده قرار گرفت. در این ژانر وقایع غم انگیز و گاهاً کمی شادی آور زندگی در خواننده حس غم خوشایندی را ایجاد می‌کنند و ارتباط نویسنده با خواننده از طریق بیان عواطف غم آلود روزمره‌ی بشر صورت می‌گیرد.

***
تراژدی
این ژانر نیز همانند درام از نمایشنامه به رمان رسیده است. این ژانر میزان غمی که به نمایش می‌گذارد بسیار بیشتر از ژانر درام بوده و حتی الامکان تلاش در متاثر و بسیار غمگین کردن مخاطب را دارد. در این ژانر وقایع منفی و درد آلود بسیار زیاد اند و در اغلب موارد با پایانی تلخ تیر نهایی ایجاد غم را به مخاطب شلیک می‌کنند.

***
جاسوسی
این ژانر از فیلم به رمان رسیده است و تمرکز آن بر عملیات جاسوسی و شخصیت‌های اصلی و قهرمانان داستان همگی جاسوس‌هایی هستند که به دنبال اطلاعات اعمال هوشمندانه‌ی جذابی انجام داده و مخاطب را جذب خود می‌کنند.

***
علمی_تخیلی
در این ژانر که نیاز به تحقیقات علمی نویسنده و تخیلی برای ترکیب با مقوله‌ای علمی دارد، تمرکز بر وقایع مبتنی بر علوم و تخیل نویسنده دارد.

***

تاریخی
در این ژانر که نیاز به تحقیق تاریخی زیادی دارد، جریانات و وقایع داستان بر اساس واقعیت یا مرتبط با واقعیت گذشته در تاریخ‌های خاصی بیان می‌شوند.

***
سیاسی
در این ژانر تمرکز اصلی داستان بر روی جنگ‌های قدرت، انقلاب‌ها و برخوردهای سیاسی میان مردم و دولت‌ها یا حکومت‌ها می‌باشد. این ژانر نیاز به تحقیق و مطالعه‌ی زیادی دارد و صرفا یک عقیده‌ی خام و ساده بیان نمی‌کند.

***
فانتزی
نویسنده در این ژانر باز است. در داستان‌های تخیلی باورپذیری به پایین‌ترین حد خود می‌رسد و نویسنده با پردازش دنیای خیالی، شخصیت‌هایی که با چشم بشر دیده نمی‌شوند این داستان را شکل می‌دهد. برای نوشتن این ژانر باید جوری عمل کنید که مخاطب با خواندن چند پست جزوی از کاراکترهای شما شود و در دنیای شما زندگی کند. توصیف مکان، حالات و فضاسازی در این داستان‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند. همچنین توصیفاتی شبیه به رمان‌های اجتماعی و عاشقانه _آرایه‌های خیلی زیاد و استفاده از کلمات ناآشنا_ مخاطب را پس می‌زنند و معمولا متن‌ها باید روان اما بیان شیرین و خیالی داشته باشند.
نویسنده‌ها معمولا به جای فانتزی از تخیلی استفاده می‌کنند که این غلط است.

***
اساطیری
در برگیرنده حماسه و تاریخی است. اکثراً در این ژانر ما یک قهرمان داریم که در گذشته‌های دور بوده است و همه مردم او را ستایش می‌کردند؛ حالا ممکن هست این قهرمان بمیرد یا زنده بماند و... . اما تاکید داستان بیشتر روی کارها و قهرمانی آن فرد است. نکته این ژانر نیازمند زبان فاخر و ادبی است.

***
رئال جادویی
رئالیسم جادویی، ژانری‌ست که در آن تقریبا نیمی از رمان حول واقعیت می‌چرخد و نیمه دوم فانتزی می‌شود. این داستان‌ها معمولا طوری هستند که در دنیای واقعی، اتفاقات جادویی و فرای باور می‌افتد.

***
تریلر

حالا وقت نوشتنه!

برای نوشتن باید گام به گام پیش برید. اولین گام قبل از نوشتن طراحی داستانه.

طراحی داستان یعنی شما ایده کلی رمان نوشتنتون رو روی یه برگه به صورت خلاصه وار بنویسید. مرحله بعد بیاید و حوادث داخل رمان رو با ارتباطاتتون بنویسید. مثلا ایده کلی رمان من اینه که یه دختر مجرم عاشق یه کارآگاه میشه. 

خب حالا باید درمورد پایانش فکر کنم. آیا بهم میرسن یا نه!؟

بعد باید اولش رو در نظر بگیریم. چجوری عاشق میشن یا چرا عاشق هم میشن؟ یه علت باید براش پیدا کنم. بعدش درمورد جرم دختر باید بنویسم که چه جرمی بوده که اینقدر مهم هست که برای پرونده اش کارآگاه گذاشتن. مثلا قتل رو انتخاب میکنم که پیچیده تر شه.

بعد باید شک ها و تردید ها رو برطرف کنین. مثلا یکی میگه خب قاتل رو اعدام میکنن. پس این قتل باید غیر عمد باشه. من ماجرای قتل رو جوری مینویسم که دختره به اجبار وارد یه باند خلافکار میشه و مجبورش میکنن اگه میخواد زنده بمونه باید یه آدمی رو بکشه.

خب همینطور وقایع رو با تخیلاتم در حد خلاصه روی برگه مینویسم. حالا وقت شخصیت پردازیه!

شخصیت پردازی خیلی خیلی مهمه. توی رمان باید همه ی اشخاص حتی رهگذران یا به قول معروف سیاه لشگرها هم توصیف بشن. هر کسی در حد نقشش در داستان باید توصیف بشه. مثلا شخصیت های اصلی داستان من یعنی دختر مجرم و پسر کارآگاه باید خیلی روشون مانور بدم. هم از نظر ظاهری توصیف بشن هم از نظر باطنی.

نکته:

توصیفات نباید به صورت سلسله وار و خسته کننده بیاد. مثلا من اول داستان نباید بگم اسم دختره فلانه، اسم باباش اینه، قیافش اینطوریه... این غلطه. باید هر جای داستان این توصیفات رو بگنجونم. مثلا میخوام صورتش رو توصیف کنم. یه جای داستان دختره زیاد گریه کرده و چشماش سرخ شده. میگه "توی آینه به چشمان آبی رنگم که اکنون به رنگ خون درآمده خیره شدم." خب در اینجا رنگ چشمش رو گفت و در ذهن خواننده نقش بسته شد. حتی اگه با تشبیهات چشمش رو به دریا تشبیه کنه و بگه "دریای آبی چشمانم به خون نشسته بود." اینجوری توی ذهن خواننده بیشتر میمونه.

توصیفات باید آروم آروم تا انتهای رمان ادامه پیدا کنن. شخصیت های حاشیه ای فقط باید یه ویژگی تو چشمشون توصیف شه. مثلا رفته بیمارستان یه پرستار میاد یه خبر مرگی بهش بده. فقط در این حد توصیفش میکنه: پرستار با آن هیکل درشت و پوست سیاهش به سمتم آمد و گفت...

ویژگی های باطنی هم مهمن. نباید اونام پشت سر هم توصیف شن. نمیخواد که مثلا راوی بیاد یه نفر رو با همه ویژگی هاش توصیف کنه. در هر جایی یک توصیف. مثلا یه جا پسری به دختره بی محلی میکنه دختره هم تو دلش میگه چه آدم از خودراضی و مغروری! اینجوری خواننده میفهمه پسره مغرور و خودخواهه. حتی اگه دختره هم نگه و حالات مغرورانه پسر رو توصیف کنین خواننده به ویژگی غرورش پی میبره. مثلا نوع لباس پوشیدن و راه رفتنش و لحن حرف زدنش رو توصیف کنین.

@ماهیانا @esfand71 @roksana7979  

خب ادامه میدم مطالب قبلی رو بخونین

بعد از توصیف شخصیت ها که خلاصه وار توی کاغذ مینویسین درموردشون باید مکان ها رو هم توصیف کنین همینطور خلاصه وار. توجه کنین ما هنوز رمانی ننوشتیم!

برای توصیف مکان ها هم نباید مثل شخصیت ها سلسله وار عمل کنید. مثال میزنم. دختری وارد یه عمارت بزرگ میشه که یه شخصی رو ملاقات کنه:

همانطور که با دهان باز و چشمان گرد شده به تابلوهای روی دیوار خیره بودم با برخورد به جسم محکمی متوقف شدم.(ببینین نیومدم یک جا بگم مجسمه داشتن، تابلو داشتن، مبلای فلان و اینا. مرحله به مرحله.) وقتی متوجه شدم با یک مجسمه‌ی بزرگ و طلایی برخورد کردم با ترس قدمی عقب رفتم. یک مجسمه فرشته‌ی طلایی وسط راهرو قرار داشت. چطور من مجسمه به این بزرگی را ندیدم!؟

میبینین که اینطوری ننوشتم:

دیوارهای عمارت پر بود از تابلوهای نقاشی گران قیمت. وسط راهرو یک مجسمه طلایی بزرگ قرار داشت و...

نوع دوم وقتی طولانی بشه خسته کننده اس. در ضمن از توصیفات دریغ نکنید. کوچک ترین جا حتی ایستگاه اتوبوس اگه ویژگی خاصی مثل کهنه بودن، شلوغی، کثیفی یا... هر چی داره رو توصیف کنید.

حالا وقت انتخاب اسم شخصیت هاست.

اسامی شخصیت ها چیزی کاملا دلخواهه. براساس فرهنگ، دین و ملیت شخصیت ها اسمشون رو انتخاب کنین. حتی میتونین درمورد معنای اسمشون هم مانور بدین.

بعد از اون باید 

اسم رمان رو انتخاب کنین.

برای انتخاب اسم چند نکته مهمه:

1. اسم رمان نباید خیلی طولانی باشه از کیفیتش میوفته.

2. اسم رمان اگه مستقیم اسم شخصیت رمان توش به کار بره اسم رو ضعیف میکنه.

3. توی اسم میتونید از واژگان کلیدی داخل رمان یا از موضوع اصلی رمان بهره ببرید. مثلا رمانی درمورد یه دختر فراری من اسمشو گذاشتم به شرط آزادی. چون دنبال آزادیه!

حالا وقت اینه که رمانتون رو بنویسید. میتونید از انجمن های نویسندگی مثل انجمن یک رمان برای انتشار آثارتون استفاده کنین یا توی دفتر بنویسید و بعد بدین برای چاپ:

شرایط پذیرش آثار1-ترجیحا اثر کامل شده باشد ،در صورت ناقص بودن بعد از تایید نسبی و تکیمل نهایی قطعا برای بررسی ارسال خواهد شد2- نام فایل ارسالی با نام کتاب یکسان باشدباشدword یا pdf3- فایل ارسالی به صورت4- مدت زمان بررسی اثر یک الی یک ماه و نیم می باشد5- درصورت نیاز به بررسی بیشتر و ارسال برای واحد بررسی خاص مدت زمان بررسی بیشتر طول میکشد6- اولویت بررسی به ترتیب با فایل ارسالی از تلگرام،ایمیل شده و در نهایت پرینت شده می باشد.7- در صورت ارائه فایل و پرینت همزمان مدت زمان بررسی کوتاهتر خواهد شد8- هیچ گونه محدودیت برای پذیرش آثار وجود ندارد و متقاضیان می توانند به هر تعداد کار برای بررسی ارسال کنند9- رزومه کاری برای بررسی و سن نویسنده اصلا ملاک نیست10- در زمان ارسال شماره تماس و یا پل ارتباطی خود را با واحد بررسی حتما اعلام بفرمایید11-شماره تلگرام واحد بررسی 09127345009 شرایط چاپ نشر علی

خب برای نوشتن باید دو اصل رو بدونید:

1. اصول نگارش.

2. اصول نوشتن. 

هر دوتا رو براتون توضیح میدم

اصول نگارش: اول از همه یه توضیحی بدم که دیالوگ یعنی مکالمه بین کاراکترها یا همون شخصیت های رمانه و مونولوگ نوشته هاییه که راوی برای خواننده رمان مینویسه. راوی رو میتونین یا اول شخص قرار بدید یا سوم شخص. اگه اول شخص باشه و بخواید راوی رو تغییر بدید بهتره حداقل چند صفحه بنویسید و راوی تغییر کنه اینجوری خواننده سردرگم میشه. خب بریم سراغ اصول نگارشی:

2.کشش:

هر نوع کشش کلمات یا تکرار حروف در هر جای دنیا در نوشتن غلطه.

3. استفاده از کسره به جای ه:

مثال:

عزیزه دل غلطه

عزیزِدل درسته

اون خیلی مهربونِ غلطه

اون خیلی مهربونه درسته

4. استفاده از خط تیره برایِ مکالمات
قبل از دیالوگـ فقط و فقط از خط تیره استفاده بشود. آندرلـاین و مثبت و... غلط هستند.
مثال غلط:
+من نمیام مهمونی!
_سرم درد می‌کنه.
-تو برو

مثال درست:
- چرا باید تو این هوا بریم بستنی بخوریم؟!

اگر خواستید قبل از دیالوگـ اسم شخصیت را هم بنویسید، باید بعد از اسم، دونقطه قرار بدهید.
در این مثال، نباید اسم شخصیت را قبل از دیالوگـ بیاورید. چرا که در منولوگـ اشاره شده که کدام فرد دیالوگـ را می‌گوید.
دو مثال درست:
مهرداد: ببینید خانومِ... .
"مهرداد لبخندی می‌زند و کمی تعلل می‌کند. نمی‌داند چطور بگوید؛ اما دل‌ش را به دریا می‌زند و می‌گوید:
- ببینید خانم ِ..."

مثال غلط:
مهرداد- ببینید خانومِ... .

مهرداد:
- ببینید خانومِ... .


نکته:
خط تیره نیز یک علامت نگارشی هست و باید کلمه‌ای که قراره بعدش نوشته بشه، با فاصله یک کاراکتری ازش قرار بگیره!

5. علائم نگارشی
علـائم نگارشی‌ای که قرار می‌دید، باید به کلمه‌ی قبل‌اش متصل باشد و با کلمه‌ی بعداش یکـ فاصله داشته باشد.
مثال غلط:
-من،واقعا نمی‌دونم چطور بگم.اشتباهی پیش اومده؛چون اون روز ِ لعنتی من اصلا شرکت نبودم!

مثال درست:
"- من، واقعاً نمی‌دونم چطور بگم. اشتباهی پیش اومده؛ چون اون روز ِ لعنتی من اصلـاً شرکت نبودم!"
اگر دقت بکنید، ویرگول و نقطه و... با کلمه‌ی بعدشان یکـ فاصله دارند.

نکته1:
علائم نگارشی عبارتند از :
نقطه، دونقطه، نقطه‌ویرگول، خط تیره، علامت سوال، علامت تعجب، کروشه، پرانتز باز و بسته، سه نقطه و...
نکته2:
در مورد "..."
استفاده از سه نقطه در دیالوگـ فقط به عنوان مکث قابل استفاده‌ست.
و در منولوگـ هم فقط به عنوان غیره. مگر در موارد خاص و خیلی معدود! در غیر این دو صورت، توسط ویراستار حذف می‌شود.