یکی بیاد من و دلداری بده😆

آقا پای ما رو عمل کردن و خوب شدیم

ینی چن بار عمل کردن

و خدایی هم مامان هم بابام همه اعضای خانواده و فامیل واسم زحمت کشیدن و دمشونم گرم

مامانم میگف بابات خیلی غصه میخورد

(میترسید رو دستش بمونم😅)

تعریف از خود نباشه بچه خیلییی نازی بودم الان عکستم و میبینم میگم جیگر کی بودم منن؟چی بودم و چی شدم

آقا من دیر راه افتادم و خواهرم اینا که خدا بهشون سلامتس و عمر با عزت بده با وعدا مسافرت مامانم انقد من و دنبال خودشون کشیدن تا راه افتادم

شدم عزیییییز همه و دختر شیطونی بودمااا

همه دوستم داشتن

و میگفتن از همه بامزه تر و خوشگل تره

زبوووون بسیار درازیم داشتم و دارم

ولی همیشه تو ذوقم میزدن😂

تو دوره بچگی من اوضاع افتضاح بود

بابام مامانم و دوس نداش

همششش دعوا

کتک 

حرف بد

و منم خب بچه بودم دیگه

مثلا بابام یهو قاطی میکرد

میزد همه و 

یبار یادمه خیلیی کوچولو بودم 

بابام بهم گف در و ببند و من نبستم

و بهش نگاه کردم

اونم زد تو گوشم که چرا من و نگاه میکنی و در و نمیبندی

منم از ترس جیش کردم تو خودم

اونم من و گذاشت تو تشت و پرتم کرد تو حیاط

خدا رحمممم کرد نیافتادم و نمردم

هنوزم لرزیدنام یادمه

خیلیییی از بابام میترسیدم و به مامانم وابسته بودم

بچه ها اگ کسی هس که خدایی نکرده با حرفام ناراحت میشه و انرژی منفی میگیره خواهشااا نخونه

چون من اصلا دوس ندارم کسی و ناراحت کنم

از بچگیم چیزی نفهمیدم

ینی همش دنبال مامانم بودم که با بابام تنها نباشم

خیلییی برام ترسناک بود

حرف نمزدم اصن وقتی بود

همش یادمه وقتی دعوا میشد چقدرررر میلرزیدم و چاقو و کمربند و قایم میکردم

بعد مامانمم بهمون وابسته بود

بابام نمذاشت وقتی میرع قهر ما رو با خودش ببره

و من خیلی میترسیدم اون موقع ها

چه گریه ها که نکردم

ولی جلو بابام میترسیدم

یبار یادمه بابام کشو و شکونده بود

من میرفتم توش و لباساش و بو میکردم و گریه میکردم

خواهرم باهام بازی میکرد

ولی من مامانم ومیخواستم

میترسیدم بگم به کسی

فقط تو خودم بودم تا مامانم برمیگشت

اصن نمتونم اون لحظات و تصور کنم

حتی الانم گریه میکنم 

ببخشید که کندم

عینک ندارم

بعد دارم گریه میکنم نمشه

شرمنده

چهار پنج سالم که شد خواهر بزرگم تو چهارده سالگی ازدواج کرد

و این برا منی که پوشکم و خواهرم عوض میکرد ینی مرگ

حتی وقتی میرف پیش نامزدش نمتونسم موهام و ببندم و بازممممم افسردگیم بد تر شد

با خواهر دومیمم که رابطه خوبی نداشتم

مامانم واسمون لباس که میخرید باید میذاشت تولونه مرغا بعد چن روز میپوشیدیم و نباید لو میدادیم که نوئه

که نکنه بابا کتکمون بزنه

گذشت و من رفتم مدرسه

با اینکه ذااتاااا آدم شیطونیم تو مدرسه افسرده بودم و در حد معمول

اون سال مادر بزرگ مادریم مرد

و من پیش دبستانی بودم

عاااشق مدرسه

دیگه کلا از طرف مامانمم رها شدم

چندین روز مریض بودم و اصرار که برم مدرسه

حتی تو تشییع مادر بزرگم معلمم دستم و گرفته بود

چقد بد بود

همه جیغ میزدن و هم و بغل میکردن

و من تمام سعیم و میکردم که اشکم نریزه

چون بابام همیشع میگف گریت و بخور😂😂😂

(آخه این چه منطقیه پدر من؟چجوری بخورمشششش؟)

هر چی بزرگتر میشدم بد تر میشدم

هیچی از بیان احساسات بلد نبودم

مهر ندیده بودم

البته بگم که مادرم که خدا بهش سلامتی بده واسم چیزی کم نذاشت

اما من خیلی ضعیف بودم

شبا از ترس تو بغل مامانم مبخوابیدم و اگه بغلم نمکرد گریه بی صدا میکردم

اونم دلش میسوخت

تا اینکه واسم تخت گرفتن

دو نفره بود یه ورش خواهرم یه ورش من

من لبه میخوابیدم

بچه ام بودم

مامانمم یهو دیگه بغلم نمکرد

منم دیگه داشتم میمردم

اون موقع خالم مرده بود فک کنم

دقیق یادم نیس

من حس میکردم یکی بالا سرمه و جرات نداشتم نگاه کنم

همش تصورم یه داستانی بود که مامانم تعریف میکرد

خواهرمم زود خواب میرفت و من تا بخوابم میمردم و زنده میشدم ینییی

از ترس عرق میکردم و انقد نفس نفس و گریه تا خوابم ببره

به هیشکیم نمگفتم