من یه پسر یکسالو نیمه دارم
که خییییییییییلیییی و بینهایت دوسش دارم
فقط
نمیدونم چرا دیگه خسته شدم از بچه داری
همش نق میزنه
همش خراب کاری میکنه
همش بهونه ی اینو اونو میگیره
نمیتونه با یه وسیله بشینه و درست بازی کنه
خیلی بد غذاس و باید با کلی حرص خوردن من غذا بخوره یکم
خیلی لج بازه و یه دنده
حتی وقتی دسشویی میکنه بزور میزاره که بشورمش در حدی که بدنم خیس عرق میشه
نمیدونم من خیلی مامان بدیم و حساس شدم رو حرکاتش یا اینکه این بچه فضوله
دوس دارم یروز تنها باشم و واسه خودم زندگی کنم و تفریح کنم و بگم و بخندم و .....
ولی نمیشه...
از این نظر که بزارمش پیش کسی یکم ، هم چون مادرشوهرم بامه اون بیشتر وقتا پیششه (البته میاد تا من به کارام برسم چون غذا پختن و کارا به عهده منه)
نمیدونم چرا اینطوریم
حوصله این طفل معصوم رو ندارم
ولی خیلی هم دوسش دارم طوری که میخوابه دلم براش تنگ میشه
چطوری خودمو اصلاح کنم
خیلی جلوی خشممو میگیرم ولی بیشتر وقتا دادم رو هواس😭
