اره.پول هست ولی لی خوش نیستم.بارها پیامای عاشقانه ازمریضای مطب.که به بهانه روکش دندون شماره شوهرمو گرفتن.و.....تیکه انداختن خانواده شوهرم که توپایین شهری و....نبود بابام.و ازهمه مهمتر بعد مدتی که میرم سمت خونوادم یهو که تفاوت خونه خودم باخونواده شوهرمو میبینم دست وبال تنگشون....همه اینا غصه اس
عزیزم کاملا احساستو درک میکنم.بهترین کار گفتن واقعیته.اعتماد به نفس داشته باش.وقتی خود تو با پدرت مخالفی از چی میترسی؟نوح نبی پسرش کافر بود.ایا از چشم مردم افتاد؟کسی همراهیش نمیکرد؟تو خودت یه انسان جدایی با شخصیت جدا که خدارو شکر با کار باباتم مخالفی.پس اعتماد به نفس داشته باش واقعیتو به خاستگارات بگو و ردشون نکن.نهایتش الان یکم خجالت میکشی.4 تاشون میرن اما یکی هست که واسش شغل پدرت مهم نباشه.
بهتر از اینه که به قول خودت فردا تورو هم بده به یکی مثل خودش و یه امر ناراحتی داشته باشی.
از ته قلبم آرزوی خوشبختیتو دارم
سلام مهربونم خدا بخواد دل خوش بشی زود اگر شوهرت ی سرمایه بده ی کار بزنی برای خودت حلال ی پولی دربیاری میتونی از اعضای خانوادت بیاری تو کار یا کمکشون کنی ولی تعادل کار و زندگیتو حفظ کنی کلا حواست باشه
درامدش چقده یه مغازه بخره خب اگه میتونی مستقل شو
