پسر منم همینه، گفتار درمانگر گفت برای اشنایی با اسمش مشارکت دو نفره لازمه، یعنی من صداش کنم، باباش برش گردونه سمت من، دوباره صداش کنم، بعد که نگاهم کرد، خوراکی مورد علاقع اش رو یه تیکه کوچولو بدم، اندازه پسته. این کار رو از جهات مختلف انجام بدم. این روش کمی جواب داد. پسرم امروز بعد از 1 ماه تلاش به اسمش واکنش نشون داد. حالا نمیگم به اسمش، حداقل به جمله من
گریه نکن. خدا بزرگه. خواهرزاده من اوتیسم با عملکزد بالا هستش (اسپرگر) ، الان پای دیپلمه، نابغه زبانه، مهارت بالا تو نقاشی داره و داستان نویسی، به اندازه خودش موفقه. تازه این طفلی رو تو 16 سالگی فهمیدن، 16 سال عذاب کشید
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
