تو همین سایت دیدم دخترا میگن: خواستگار نیست، سنم رفته بالا و مجردم و... حالا کاری ندارم که متاهلی هم آش دهن سوزی نیست.
اون وقت تو اطرافیان پسرا هم همینجوری‌ان!
الان داداش دوستم شرایطش نسبتا اوکی‌ایه. یعنی شغل با ثبات، ماشین، توانایی رهن خونه معقول، عروسی گرفتن، طلا هم وقتی ۴۰۰ تومن بوده خریده گذاشته کنار، اخلاق خوب، خونواده عالی، متولد ۶۲، هنوز مجرده. هم خودش هم مادر و خواهرش دنبال کیس مناسبن. دیگه کشتن ما رو انقدر بهمون گفتن کسی رو معرفی کنید. به خونواده شوهر من گیر دادن هی میگن از فامیلای شوهرت کسی رو معرفی کن چون فرهنگاشون به هم می‌خوره. مام اصلا دختر مجرد نداریم. حتی دنبال آنچنانی خوشگل یا خیلی خاص هم نیستن. فقط معیارشون اینه که سنش زیر متولد ۶۵ و بالای متولد ۷۰ باشه. خونواده هم معقول باشن. اما اصلا نیست. هر روز زنگ می‌زنن به ما و میگن کسی رو پیدا نکردی؟
خب چرا اینجوریه؟ پس این همه مجرد نالان از کجا اومدن؟
