این داستان شبیه شرایط استارتره که بالا لینکشو گذاشتم 😭
مشکل من اعتماد بنفس نیست دوستان من بخودم خیلی احترام میزارم میش هیچ کسی که این احساسمو بروز نمیدمو ازین حرفا نمیزنم که
وقتی تو هر جمعی از خواهر ۴ سال کوچکترت مدام تعریف کننو دورش مثل پروانه بچرخن و به تو محل نذارن با کدوم قانون جذبی بکشونمشون سمت خودم
من خودم درس عبرتی هسم برا همه الان میان بعضی میگن پز زیر پوستی ولی چیزی غیر حقیقت نیس
از 11 سالگی خاستگار داشتم چون هیکلی هسم و اینکه خوشگل هم بودم(الان مثل قبل نیسم)موهام طلایی چشام رنگی کلییی خاستگار داشتم دکتر مهندس کارخونه دارو...عاشق ی پسره کارگر کارخونه شدم 7 سال رابطه داشتیم خودم بهش درس یاد دادم امتحان معلمی داد معلم شد خیلی بد لباس بود خوشتیپش کردم شاید ماهی 3 تا پیرهن براش کادو میگرفتم حتی نقشه خونشم من کشیدم اونوقت 7 سال عاشقی و محبت ولم کرد دوماد شد افسرده شدم تمام موهای سرم سفید از فشار بالا چشام کم بینا شد و این بود ماجرا زندگی من
چه داستانه زندگیت چققققققدشبیه داستان مرجانه ک خوندم
کسی که از روی قیافه خواستگاری میکنه بنظر خودت چقدر ارزش داره کارش؟
مطمُن باش هر ادمی تو دنیا جفتی داره و کسی ک تو رو انتخاب میکنه عاشق افکار و رفتارت میشه و تو تااخر عمرت فکرت ثابته اما قیافه چی؟ ۱۰ سال دیگه خبری از زیبایی نیست مثل جوونی
فقط خواستگار نه ... حتی دختر مجردا همه عاشقش میشن مگه اینکه حسود باشنو به چشم حسادت نگاهش کنن . با اینکه ازش بزرگترم ریزه و سبزه و ...... اون برعکس سفید و بلند و چشماش .... من از تعریفای مردم حالم بد میشه چون ول کن نیستن .اینکه حتی از رو عکسش دوست و اشناهای اقوام خواستگارش میشن منو غمگین میکنه کاش اون از من بزرگ بود
