شوهر من تو 16 سال زندگی یه بار گریه کرده اونم چند سال پیش که پسرم مریض بود و من دوهفته تو بیمارستان پیشش مونده بودم و پاهامو کفشم زده بود وقتی زخم پام و دید یهو گریه کرد و گفت من مرد خوبی نیستم
گریه خیلی راحت وبسیاز زیاد دیدم ازش،ولی گریه ای که همه ازش حرف میزنند روزی که زایمان زودرس داشتم وامیدی به زنده بودن جنین نداشتند و من بیمارستان بودم ،همه خونه ی داییم بودند گفتند سه ساعت اشک میریخته و کسی نمیتونسته آرومش کنه
من اشک نه ولی بغضش برای اولین بار بعد 5 سال دیدم.
وقتی بابام تو بیمارستان حالش بد بود و معلوم نبود چی میشه من ازش دور بودم و همش گریه میکردم . داشتم عکساشو نگاه میکردم اومد بغلم کرد و با بغض گفت گریه نکن خوب میشه
یه بار دیگه اش هم زمانی که میخواست بیاد خواستگاریم و خواهر بزرگش اجازه نداد ودعوا راه انداخت چون پدرش فوت شده،رفته بود سر خاک پدرش گریه میکرد و میگفت نمیزارن به عشقم برسن و اونجام با یه داستانی از سر خاک آوردنش خونه
شوهر من واسه فک و فامیلاش زار میزنه بابا بزرگش تو صد سالگیو بعد یه مریضی طولانی فوت کرد حالا این مادرشو چنان بغل کرده بودو زار میزد جلو دختر خاله هاشو و بقیه حالم از رفتاراش بهم میخوره اون وقت خونه منو تو شیشه کرده
هردفعه که بی بی چکم منفی میشه اول دوتامون عصبانی میشم سر یه چیز بیخود باهم بحث میکنیم بعد جفتمون شروع میکنیم گریه میکنیم قبلا سعی میکرد گریه نکنه و منو اروم کن ولی الان خودش بیشتر اشک میریزه
وقتی داداشم فوت شد اومد خونه هیچی نمیگفت فقط اشکاش بود ک صورتشا پر کرده بود ررد مراسماش هم مث زنا گریه میکردهمی الانم عکس داداشمو میبینه گریه میکنه حتی یبار مامانم خاطرات بچگی داداشمو تعریف میکرد یهو شوهرم بغضش ترکید و باصدای بلند گریه میکرد
